Morgunn - 01.06.1973, Síða 20

18
MORGUNTST
moldviðri kringum öll hibýli mannanna! Henni var ekki lif-
andi vitund kalt, en hún komst ekkert áfram fyrir moldviðrinu;
það stóð eins og órjúfandi hamraveggur milli hexmar og mann-
anna. Litla stúlkan, sem var orðin engill, varð að fara aftur til
guðs, af því að mennimir vildu ekki taka á móti kærleika hans.
„Og nú er sagan búin, Stína litla“.
„Já, en heyrðu, amma, hvemig gat hún komið að Hnjúki, —
nei, þama seg’ ég til mannsins, sem úfhýsti henni, eða til
mannanna —- hvemig gat hún flogið?"
„O-o! Þetta er nú bara ævintýri, maður tekur si-sona til“.
„Tekur til! Er það þá ekki satt, að litla stúlkan — eða engill-
inn, var sendur frá guði til að hjálpa mönnunum?“
„Nei, ekki í raun og vem, en þetta er tekið si-sona, sagt sona
sem merki upp á kærleika guðs, Stína litla!“
— Og blessáS barnáS truSi því, áS guS hejSi ekki sent engil-
inn — sem merki upp á kœrleika sinn.
H. C. Andersen. — 7. Hallgrímsson.
DET ER DET SAMME
Bedstemor var noget af en Tilhænger af Spiritismen, — men,
hys, hys! dette maa hun sige, selv om ikke tænke, sagte, thi
ellers bliver hele Familien rasende!
Hún tog Brilleme af.
„Hor, lille Arma!“
„Ja, Eventyret, Bedstemor, Eventyret!“
„Du har ikke hnrt om „Perlekongen?“ Nej, det har du vel
ekki?“
„Perlekongen? Nej, nej! Hvad var det for en Perlekonge,
Bedstemor?“
„Hvad det var for en Perlekonge? Jo, der var engang en
Konge, som holdt saa umaadelig meget af fine Perler. Han
vilde bære sin ICrone af Perler og hann samlede og samlede,
indtil det kom saa vidt, at kun én Perle manglede.
Ja, saadan en lodfager og yndefuld Perlekrone! Men det gik