Barnablaðið - 01.04.1981, Blaðsíða 7

Barnablaöið
Hvcr
kcrvndi
fuglinum?
Edvard frændi var nýkominn frá Suöur-Ame-
ríku og gat sagt margar skemmtilegar sögur um
uppgötvanir sínar. Unga frændfólkið hans var
alltaf að biðja hann að segja sögur frá ferðum
sínum. Eitt kvöld sagöi hann þeim söguna um
höggorminn.
Það var fagur morgun er ég, fór út í skóginn til
þess að skjóta eitthvað til matar. Þegar ég var
búinn að ganga um stund, settist ég á trjástofn til
að hvíla mig. Á meðan ég sat þar, tók ég eftir
einkennilegu fuglskvaki og sá þá fugl, sem
flögraði til og frá yfir stað einum. Ég læddist
varlega þangað og sá hreiður fuglsins, og einnig
það sem olli skelfingu hans. Einn af eitruðustu
höggormum landsins skreið í áttina til hreiðurs-
ins. Augu höggormsins reyndu að seiöa fugl-
inn sem á hreiðrinu sat. Ormurinn stakk klofinni
eiturtungunni út úr sér og var albúinn aö spýta
eitrinu um leið og færi gæfist.
En þá sá ég einkennilegt atvik gerast. Fuglinn
flaug í skyndi á brott. Eftir stutta stund kom hann
aftur með lítinn kvist í nefinu, sem var alsettur
laufblöðum. Hann flaug til hreiðursins og lagði
kvistinn yfir hreiðrið og huldi þannig móðurina
og ungana. Síóan settist hann á grein í háu tré
og virtist vera mjög rólegur, og beió þess að
höggormurinn kæmi.
Um sama leyti var höggormurinn kominn á
staðinn. Hann skreið upp í tréð og út á grein í
áttina til hreióursins. Þar lyfti hann höfðinu og
ætlaði aó höggva fuglinn sem lá á ungunum
sínum. Með tindrandi, hvössum augum horfði
hann á hreiðrið um stund. En svo var alveg eins
og hann hefói orðið fyrir höggi. Hann dró höf-
uðió til baka og hvarf sömu leið og hann kom,
niður úr trénu og inn í grasið.
Ég klifraði upp í tréð og rannsakaði hreiðrið
og litla kvistinn. Ég tók hann með mér og sagði
innfæddum manni frá þessu atviki og sýndi
honum kvistinn. Hann sagði mér þá, að fuglinn
heföi sótt kvistinn í runna einn, sem er svo lífs-
hættulegur höggormum, að þeir koma aldrei
nálægt slíkum runnum. Litli hjálparlausi fuglinn
notaði kvistinn sem vörn. Guð hafði gefið fugl-
inum vit til að vernda sig og fjölskyldu sína í
hreiðrinu.
í Biblíunni lesum viö að Satan er nefndur hinn
gamli höggormur. Og eins og höggormurinn í
Suður-Ameríku er hann ákveðinn í því að deyða
líf okkar. Við erum eins hjálparvana og litli fugl-
inn var gegn valdi höggormsins. En Guð hefur í
Oröi sínu sagt okkur frá tré einu, sem getur
verndað okkur gegn árásum óvinarins. Þetta tré
er krossinn þar sem Jesús Kristur dó fyrir okkur.
Sjá fyrra Pétursbréf 2:24.
Er það ekki undursamlegt að Guð skyldi
kenna fuglinum, hvaða kvist hann gæti notað
sem vernd og björgun fyrir sig? En er þaö síður
undursamlegt sem Guð hefur komiö til vegar, að
í Jesú Kristi fáum viö vernd gegn hinu illa, ef við,
eins og fuglinn leitum þeirrar verndar? Hinn
mesti sannleiki Biblíunnar er þessi: ,,Son Guðs
elskaði mig og gaf sjálfan sig fyrir mig.“
Galatabr. 2.30. Hjálpræði Guös í Kristi er fyrir
alla drengi og stúlkur, alla menn sem veita því
viðtöku.