Barnablaðið - 01.04.1981, Blaðsíða 16

16
hönd henni. ,,Ég heiti Lúðvík. Ég væri yður
þakklátur, ef ég mætti hvílast hér smá stund.“
Mamma biður hann hjartanlega velkominn og
segir síöan: ,,Ég er svo djúpt snortin af þessum
atburði. Ég hef aldrei séð hermann biójast fyrir á
víðavangi.“
,,Nei, þeir gera þaó sjálfsagt oftast í hljóói, en
ég má svo sannarlega vera þakklátur. Það bilaói
hjá okkur. Ef Guó hefði ekki gripið í taumana,
heföi ég eflaust lent í sjónum, eða á klettunum
hérna fyrir austan. Þar hefði beóið mín skjótur
bani."
Drengirnir hafa ekki augun af þessum ein-
kennilega manni. Þegar Lúövík hefur hvílst, býst
hann til farar. Skyldan kallar. Hann vefur fall-
hlífinni saman og kveður börnin og bætir við:
,,Ég ætla að gerast prestur. Guð ætlar mér
áreióanlega að vinna ákveðið verk, fyrst hann
bjargaði mér.“
Mamma óskar honum alls góðs. Síóan leggur
hann af stað til járnbrautarstöðvarinnar. í her-
stöðvum sínum verður hann að gefa ákveðna
skýrslu um tildrög slyssins.
12. Flótti
Nú verður aö fara fljótt yfir sögu. Það er komiö
fram í desember og snjór yfir öllu. Meðfram
járnbrautarteinunum hefur verió komið fyrir
grindum, til að koma í veg fyrir skafla á sjálfri
brautinni.
Eina nótt er bankað á gluggann hjá mömmu.
Hún stendur upp og gætir að hver sé fyrir utan.
Það er skógarvörðurinn. ,,Kæra frú, hleypið mér
inn. Það er mál, sem varðar yður mjög, sem ég
þarf að ræða.“
Mamma veit ekki, hvaðan á sig stendur veörið.
,,Mér var ekki svefnsamt í nótt,“ byrjar gestur-
inn. ,,Ég kem á óhentugum tíma, en ef ég gæti
orðið að liði, þætti mér vænt um það.“
,,Hvað hefur komið fyrir? Segið mér það, góði
maður. Dragió mig ekki á þessu svona lengi:
Engan formála, ég vil fá aó vita, hvað hefur
gerst?"
„Það hefur komist upp um yður. Það er allt og
sumt. Þér eruð talin föðurlandssvikari. Þér
hefðuð ekki átt að hjálpa Pólverjanum.
Það er búið að handtaka manninn yðar. Hann
hefur talað óvarlega og verið of djarfur í gjörðum
sínurn."
Mamma sest. Hún er föl og kvíðafull. „Hvað á
ég að gera?“
„Vekió börnin strax ég skal koma eftir
klukkutíma.
Kannski tekst mér að koma yður undan."
Skógarvörðurinn hefur ráó undir hverju rifi.
Hann fer heim og nær í gamla hestinn sinn og
vagninn, og snýr svo vió í skyndi til aö hjálpa
þessari nauðstöddu konu.
Börnin standa ferðbúin við gluggann og skima
út í náttmyrkrið. Mamma stingur nýja testa-
mentinu niður í bakpokann hans Kalla. „Fáum
við þá ekki að hafa neina jötu á jólunum?" spyr
Gréta mömmu sína hálfkjökrandi. Mamma er
vön að búa til fjöll og hellisskúta úr mosa og
steinum fyrir jólin „Betlehemsvelli." Lækir og
fossar eru gerðir úr örmjóum silfurpappírsræm-
um og tjarnir úr speglabrotum. Mamma á litlar
fallegar styttur, Maríu mey, Jósef, Jesúbarnið í
jötunni sinni, fjárhirða, vitringana, engla og
mörg dýr.
Á hverjum jólum er þessu raðað af mestu list
og litlu fallegu englarnir látnir svífa yfir. Engl-
arnir sungu um friö á jörðu endur fyrir löngu.
Hvenær, hvenær verður friöur? Hvenær
krjúpa allir hjá jötunni og gefa Jesú dýrðina?
Mamma svarar ekki spurningu Grétu en
hraðar sér upp á loft í einu vetfangi. Þarna
geymir hún allt jólaskrautið.
Skyldi hún finna Jesúbarnið svona fljótt, áður
en vinur þeirra kemur?
Hún tekur fyrstu öskjuna. f henni er asni og
Jósef, vandlega vafóir inn í bómull. Nei, það er
ekki það sem hana vantar. Mamma tekur næstu
öskju. I henni eru fagurlega skreyttar pappa-
stjörnur. Nei, hvers vegna einmitt þessar
ómerkilegu stjörnur, sem hún límdi og klippti á
æskuárum sínum úr marglitum pappír? Mamma
þrífur næstu öskju og sér þá sex yndislega
postulínsengla. Þaðglaðnaryfirhenni. Þeirspila
á ýmis hljóðfæri, og það stafar svo mikill friður af
þeim, að mamma verður sjálf rólegri og vongóö.
Loks í næstu öskju er Jesúbarnið. „Mamma,"
heyrist hvíslað, „hann er kominn." Gréta og
Gústi standa í stiganum. „Ég er á leiðinni niður,
börnin mín, slökktu á kertinu Kalli." Mamma er
sjálf meö bakpoka. Hún lokar útidyrunum á eftir
sér.
Hún veit að hún á aldrei eftir að ganga inn um
þessar dyr. Henni er litið á versið sem er málað
fyrir ofan hurðina: Drottinn styður alla þá, er
ætla að hníga. Skógarvörðurinn hjálpar börn-
unum upp í vagninn og dúðar þau með teppum.