Barnablaðið - 01.04.1981, Blaðsíða 22

22
DÝRMÆTA
PERLAN
Við erum öll aö leita. Sumir leita að gulli og
aörir leita frægðar og frama. En ég vona að við
leitum öll Guös.
Kafteinn Scott leitaði að Suðurpólnum og
týndi lífi í stórhríðarbyl, eftir að hafa fundió hann.
Kólumbus leitaöi að nýrri sjóleiö til Indlands en
fann nokkuð sem var stórum verðmætara. Vís-
indamenn hafa leitast við að ráða niðurlögum
sjúkdóma og fagna þegar lausnin hefur fundist.
Hugdjarfir karlar og konur hafa lagt út á brenn-
heita og veglausa eyðimerkursanda og ísauðnir
Alaska, í leit að gulli. Ævintýramenn hafa leitað
að gimsteinum, demöntum og perlum og ferðast
land úr landi og farist í leit sinni. En sumir hafa
fundið fjársjóði.
Jesús hafði einmitt slíkan ferðalanga í huga,
þegar hann sagði eina af þessum stuttu hugljúfu
sögum. Kannski þekkti hann manninn. Sá var
perlukaupmaður. Hann var að leita dýrustu og
bestu perlu sem til væri. Perlan er fegurst allra
eðalsteina. Þegar Kleópatra drottning sló upp
veislufagnaði fyrir Markús Antóníus, er sagt að
hún hafi borið tvær perlur, sem voru milljón dala
virði. Þessi kaupmaöur hafði heyrt um eina slíka
dásamlega perlu, og var staöráðinn að eignast
hana. Þú getur séó hann fyrir þér þegar hann
leggur upp í hina löngu ferð. Hann klæðist eins
og betlari, því hann vill ekki aó nokkurn gruni að
hann sé auðugur og beri á sér digran sjóð. Hann
lagði leið sína til ákveðinnar borgar og heimsótti
verslanir og markaðstorg. Hann fór snuðrandi
búð úr búð, tók þennan og hinn tali, athugaói
gimsteina og gersemar og áætlaði verðmæti
þeirra — bretti upp á nefið og fór svo burt meö
lítilsvirðingarorð á vör. Og engan grunaði að í
belti hans væru faldir dýrgripir eins og safírar,
rúbínar, ameþýst, ópalar og einn eöa tveir
demantar. Því að þessi kaupmaður, dulbúinn
sem betlari, var í miklum viðskiptaerindum.
Hann þóttist aldrei vera í leit að perlum, því að
perla er ekki eins og demantur, rúbín eða safír-
steinn. Þeir koma úr myrku djúpi jarðar, en
pelnan kemur úr tæru, köldu djúpi hafsins og
líkist einna mest lifandi hlut.
Aö lokum, heyröi kaupmaður um óviðjafnan-
lega perlu. Hann heyrði hennar fyrst getið á
laun. Því var hvíslað að einhver tiltekinn maður,
á þessum og þessum stað ætti afar verðmæta og
dýra perlu. Kaupmaðurinn leitaði hann uppi og
aö síðustu fann hann mann, sem var jafn tötra-
lega klæddur og hann. Þarna mættust tveir
förumenn. Þeir horföu hvor á annan án þess að
mæla orð af munni. Þeir yfirgáfu aleinir götuna
og á fáförnu götuhorni spretti ókunni maðurinn
af sér belti sínu. í hendi hans gat að líta þá feg-
urstu perlu sem þeir höfðu nokkru sinni séð. Það
var sannarlega ,,dýr perla“ eins og Jesús
sagði. Þeir áttu ekki langar samræöur, því að
kaupmaðurinn hafði leitað slíks dýrgrips um
langa vegu í mörgum löndum. Hann samdi
samstundis um kaupverð hennar, lét alla fjár-
sjóði sína og allt sem hann átti af hendi, til að
greiða perluna. Nú var hún orðin eign hans að
lokum.
Sumir sem fást við kaupsýslu og verslun,
segja að kaupmaðurinn hafi verið lélegur kaup-
sýslumaður. Og það séu heldur þunn viðskipti
þegar þú setur öll eggin þín í eina körfu, því vera
má að þú hrasir og brjótir öll eggin. Ef kaup-
maðurinn hefði nú glatað þessari einu perlu,
hefði hann orðið blásnauður betlari í orðsins
fyllstu merkingu. Andrés Carnegie sagði: ,,Láttu
öll þín egg í eina körfu og gættu síðan körfunn-
ar.“
Þú skilur að kaupmaðurinn hrasaði ekki og
hann týndi ekki perlunni. Fögnuður hans átti sér
engin takmörk og hann var vellauðugur. Þú
veist að Jesús var ekki að tala um perlur. Hann
var að tala um Guö og fagnaðarerindið, um
kærleika Guðs. Jesús áleit, að fagnaðarerindið
væri í sannleika sagt, dýrmæta perlan sem við
eigum að láta allt fyrir til að eignast. Aö eiga
Krist, er að eiga þennan ómetanlega fjársjóð.
— Hugh T. Kerr. Þýtt HSG.