Barnablaðið - 01.04.1981, Blaðsíða 19

Barrvablaöiö
heyröi í honum kom hún út, til að sjá hvaö um
væri að vera. Hún var líka reið og flengdi mig.“
Salla leit á Tomma og sagði: ,,Þú ættir ekki að
vera reiður út af þessu. Mamma þín gerði þaó
sem rétt var.“
,,En ég gleymdi . . Salla lauk aldrei viö
setninguna. Rétt í þessu kom íkorni ofan úr tré
og hljóþ yfir götuna. Lappi stökk upp úr fanginu
á Söllu og hentist á eftir íkornanum. Skjótur sem
örin var íkorninn kominn upp í annað tré. Lappi
hljóp að trénu og tók að hamast og gelta við
rætur þess. ,,Lappi!“ skammastu þín kallaði
Salla þegar hún og Tommi hlupu niöur tröpp-
urnar. „Komdu hingað.“ En Lappi lést ekki
heyra til hennar.
Salla hljóp í áttina aö götunni, leit fyrst til
hægri og síðan til vinstri handar. Þegar hún
hafði fullvissað sig um það, að engir bílar væru í
nánd fór hún yfir götuna. Hún tók Lappa upp og
gaf honum tvo væna löðrunga. ,,Þú ert óþekkur
seppi,“ sagói hún ávítandi. ,,Þú hefðir getað
orðið undir bíl og dáið.“
Lappi hengdi niður höfuöiö og vældi ámátlega.
Svo leit hann á andlit Söllu. Hún gat ekki varist
brosi og þrýsti honum fastar að sér. Þegar
Tommi fylgdist með Söllu og hundinum hennar,
gerðisteitthvað með honum. Honum varnú Ijóst,
hvers vegnamóðirhanshafði refsaðhonum. Þaö
var vegna þess að hún elskaði hann. Tilhugs-
unin um það kom Tomma til að fara hjá sér.
Drengur átti aó hafa meira vit en hundur. ,,Bíddu
eftir mér,“ sagöi hann við Söllu. ,,Ég kem strax
aftur."
Tommi þaut upp tröppurnar og inn í húsið.
Hann fann móður sína þar sem hún var að
prjóna í setustofunni. Hann gekk til hennar og
stóð fyrir framan hana, meö hendur aftan vió
bak. ,,Mér þykir fyrir því, aö ég gætti mín ekki á
götunni," sagði hann. ,,Það skal aldrei koma
fyrir aftur.“ Síðan hljóp hann út, með sama
hendingshraða og hann hafði komið inn. Hann
vildi láta Söllu vita að hann væri ekki lengur
reiöur.
Smávegis til umhugsunar
Hvers vegna var Tommi reiður?
Hvað geröist hjá Tomma, þegar hann sá aö
hundurinn hennar Söllu óhlýðnaöist henni?
Hvernig heldur þú, aö Tomma hafi lióið eftir aö
hafa beðið móður sína afsökunar?
Bible — In-Life Reader
Ofurhugiivn —
Framhald af bls. 11
engu máli hverju maóur lofar þessum hræsnara,
honum Sullivan. Erum viö ekki bestu vinir þínir?“
„Þið eruð vinir mínir, en ég hef gefið besta vini
mínum loforö,“ sagði Jason.
,,Er Sullivan besti vinur þinn?“ spurði Todd.
,,Nei!“ svaraöi Jason. „Jesús er besti vinur
minn. Ég tók á móti honum sem frelsara mínum
sl. sunnudag." Nú var rödd Jasons bljúg.
Hina drengina setti hljóóa. Að síöustu rauf
Mike þögnina og sagði: ,,Ég get ekki séð hví
þessi trú þín er þér svo mikilvæg. Þetta er ekkert
annað en hugarburöur og sögurugl."
,,Nei, alls ekki,“ sagöi Jason og hristi höfuðió.
,,Jesús er lifandi, hann er ekki sögutilbúningur.
Hann elskar okkur og dó fyrir okkur. Hann fyrir-
gaf mér syndir mínar.“
Jason var ekki viss um hvað hann ætti að
segja næst, svo hann stefndi í átt til dyra. Hann
var hryggur og leiður og meö kökk í hálsinum.
Fyrirfimm mínútum höfðu þeir allir verið vinir, en
nú vildi enginn þeirra hafa hann. Jason gat ekki
horft til þeirra þegar hann klöngraðist til dyra.
„Bíddu!" kallaöi Rob. „Jason, faröu ekki!“
Hinir drengirnir störóu á Rob sem tók aö
roðna.
„Ég erforseti þessa klúbbs. Hann þarf ekki að
fara,“ sagði Rob. Hann horfði beint framan í
Mike og síðan á Jason. „Ég vil fá aó vita meira
um þennan besta vin þinn,“ sagöi hann hljóð-
lega.
„Allt í lagi,“ sagöi Jason. Hann var spenntur
þegar hann skreið aftur inn í virkið og gat
naumast beðið með aö segja sínum gömlu vin-
um frá nýja vininum sínum.
— Bible Guide. 1980.
Orösending til
áskrifenda
Kæri áskrifandi, í vor sendum við út gíróinn-
heimtuseðla til þeirra áskrifenda, sem áttu
ógreidd áskriftargjöld ársins 1980 og fyrri ára.
Nú er hafin innheimta árgjalda 1981. Við biðjum
ykkur aö gera skil hiö fyrsta.
Með kveóju og þakklæti,
Guðni Einarsson