Barnablaðið - 01.04.1981, Blaðsíða 13

0
Barnabl&ðiö
,,Hann hefur allt útlit fyrir aó vera undirförull
og það er eitthvað einkennilegt við þessa fjöl-
skyldu. Móðir hans er í vinnu og faðir hans er
stundum að heiman svo dögum skiptir. Þegar
hann verður á vegi þínum er alltaf eins og hann
sé veikur“.
Við kvöldveróarboröið skýrði Cornell foreldr-
um sínum frá því sem Mark hafði sagt honum.
i Hann fékk óvænt andsvör.
,,Ég er hissa á að þú skulir leggja eyru við
þessu slúðri“, svaraði móðir hans. ,,Þetta var
alls ekkert slúöur", sagði Cornell órólega. ,,Við
vorum bara aó tala saman“. ,,Þú varst að ásaka
þennan dreng um þjófnaö", sagöi faðir hans
alvarlega. Faðir Cornells sagði ekki meira. Cor-
nell var vel kunnugt um skoðun foreldra sinna á
söguburöi. Hann setti sjálfan sig í spor Roose-
velts, og þaö vár ekki þægileg tilfinning. Honum
fannst aö hann yrði að gera eitthvað, til aö bæta
fyrir þetta.
,,Ég þarf að fara niður í kirkju á klúbbfund“,
sagði Cornell eftir kvöldmat. ,,Væri ekki í lagi að
bjóða Roosevelt að koma með?“. Foreldrum
Cornells fannst þetta góð hugmynd. Húsið
handan götunnar virtist ennþá skuggalegra en
venjulega. Frú Summers kom til dyra. Hún var
ekki aðlaðandi til fara. Cornell útskýrði stamandi
hvernig stæði á komu sinni.
,,Ég veit ekki hvort hann vill koma“, svaraði
konan þreytulega. Komdu inn fyrir og bíddu. Ég
skal spyrja hann“. Cornell leit kringum sig í setu-
stofunni. Fúggalykt var í loftinu og allt virtist
óþrifalegt. Cornell var ekki vanur svona um-
hverfi. Ekki fékk hann heldur blíðar móttökur hjá
Roosevelt. ,,Hvað viltu?“ spurði hann höstugur.
,,Mér datt í hug, aó þú vildir koma meó á fund í
drengjaklúbbnum sem viö höfum í kirkjunni",
sagði Cornell fljótrhæltur.
„Kirkju, uss“, sagði Roosevelt háöslega.
,,Hver baö þig aó siða mig til?“ ,,Hvað?“ ,,Ó. láttu
ekki svona. Þú veist aö ég var strákurinn sem
stal þessum hlutum í skólanum. Skólastjórinn
vildi halda þessu leyndu, en ég vissi aó þaö
mundi ekki ganga“.
„Hvers vegna gerðir þú það?“ spurði Cornell í
hugsunarleysi. „Foreldrar mínir vilja ekki gefa
mér allt sem ég vil eignast, og faðir minn eyðir
öllum peningum sínum í áfengi. Svo ég verð
stundum að stela“. Roosevelt ruddi þessum út
úr sér, en nú varó hann þögull. Cornell leið illa.
Hann óskaöi þess að Roosevelt hefói ekki sagt
aukatekió orö. Hann gat ekki verió að segja satt.
Þetta hljómaði eins og skáldsaga eða sjón-
varpsleikrit.
,,Komdu“, sagöi Cornell. „Fundurinn byrjar
eftir nokkrar mínútur". Hann hraöaói sér út úr
húsinu eins og hann væri aö kafna. Nú stóð
honum á sama þótt Roosevelt fylgdi honum eöa
ekki, og hann vildi gleyma öllu sem Roosevelt
hafði sagt honum.
En Roosevelt fylgdi honum. Hann var þögull á
leiöinni til kirkjunnar. Þegar Cornell kom þangað
varó honum fyrst fyrir að losna frá Roosevelt. En
í næstu andrá kom sú hugsun til hans, hvers
vegna enginn heföi reynt aö hjálpa þessum
dreng.
Cornell fékk tækifæri til að ræða einslega við
klúbbleiðtogann. ,,Það er ekki auðhlaupið Cor-
nell“, sagði leiðtoginn. „Herra Summers vill
ekki viðurkenna aö hann þarfnist hjálpar, og
kona hans er of stolt til að þiggja aðstoð. Ég vissi
hvernig ástatt var fyrir Roosevelt, en gat ekkert
aöhafst nema vona að einhver drengur á hans
reki gerði tilraun til að hjálpa honum. Og viöleitni
þín gleður mig“.
„Allt sem ég gerði var að bjóóa honum á
fundinn í kvöld", sagói Cornell. „Hefóir þú ekki
getaö það?“ „Roosevelt er fyrtinn og tortrygg-
inn", sagði leiótoginn. „Hann hefði álitið að ég
væri að siöa sig til, en vildi ekki vera vinur hans.
Hann þarfnaðist einhvers á sínum aldri".
Að fundi loknum urðu Cornell og Roosevelt
samferöa heim. Yngri drengurinn var þögull sem
fyrr, en þó ekki eins fráhrindandi. „Hvernig
fannst þér fundurinn?" spurði Cornell. Roose-
velt leit snöggt til hans áóur en hann svaraði.
„Þaö var allt í lagi meó hann“. „En ég get
ómögulega skiliö hvers vegna þú baðst mig aö
korna".
„Máski sökum þess aö við fáum gullstjörnu
fyrir hvern nýjan meólim sem viö höfum meö
okkur", sagói Cornell og yppti öxlum. „Og kan-
nski af því að ég er hrifinn af gullstjörnum".
„Settu þá upp eina stjörnu", sagói Roosevelt
meinyrtur en þó án beiskju. „Eina vandamálið er
það, að þú verður aö halda áfram aó sækja
fundina í kirkjuklúbbnum, annars missi ég
stjörnuna", hélt Cornell áfram.
„Voðalegt!" sagði Roosevelt í gríni. „Jæja,
byrjunin gekk vel og framhaldið ætti aö verða
auðvelt". Svo glotti hann.
— Looking Ahead.