Barnablaðið - 01.04.1981, Blaðsíða 14

14
Framhaldssagan:
Flótt&marvnabörrvirv
Þessi saga gerist i Þýskalandi í síðari
heimsstyrjöldinni.
Gústi og Gréta eru að leik, þegar Kalli
kemur heim, önugur í bragði. Hann þarf
að læra langt kvæði í skólanum. Kvæð-
ið reynist þó ekki eins langt og hann
hafði haldið í fyrstu og hann tekur því
gleði sína fljótt aftur.
Daginn eftir kemur Kalli skyndilega
10. Dýragarður og Ijóðanám
Vikurnar líöa og senn er komiö haust. Gústi
drekkur nú oröiö grasateiö sitt möglunarlaust.
Hann leikur sér vió Grétu allan liölangan daginn,
þó aö hún sé stelpa. Þaö er aö kólna í veóri, og
börnin eru mest inni vió.
Einn daginn byggja þau margra hæöa hús úr
bókum. ,,Þetta eru brýr fyrir apa.“
, „Hvaöa apa? Þú ert sjálfur api," segir Gréta
hlæjandi.
,,Ég er aö hugsa um, aö breyta húsinu í dýra-
garö. Þú mátt klippa út allar myndirnar úr blað-
inu mínu, sem dýravinafélagiö gefur út. Þá fáum
viö nógu mörg dýr."
„Alltaf eru skærin týnd, þegar ég þarf á þeim
aö halda." Mamma bendir á fallegt veggspjald
meö snögum. Þaó er af stelpu í bláum kjól meö
hvíta svuntu.
Hún er aö gæta gæsa úti á engi. Mamma er
vön aö geyma öll skæri þar. Auðvitað hanga þau
einnig núna á einum snaga.
Gréta byrjar strax aö klippa út Ijón af miklum
eldmóöi. Gústi ferðast meö Ijóniö frá Afríku í
stálbrynjuöum kassa út um alla stofuna, þar til
hann er loks kominn meö þaö á áfangastað.
Hann veröur aö stíga gætilega og stundum þarf
beinlínis aö klifra yfir veggi og brýr.
Gréta heldur áfram aö klippa. ,,Æ, nú rifnaði
slangan, mamma."
Gréta er alveg miöur sín. ,,Ég skal vera dýra-
læknir," segir mamma hughreystandi. Hún festir
báöa helmingana saman meö títuprjóni og réttir
Grétu þá aftur.
auga á einkennilegan hlut sem svífur í
áttina til jarðar. Kalli hleypur heim og
segir frá því sem hann hafði séð.
Mömmu og krakkana gat ekki grunað, á
þessari stundu, hversu miklu hugar-
angri og hrakningum þessi einkenni-
legi hlutur átti eftir að valda þeim,
hrakningum sem síðar áttu eftir að
valda aðskilnaði þeirra.
,,Þú þarft aö hafa gát á henni: Hún er stór-
hættuleg." I þessum svifum kemur Kalli heim úr
skólanum úrillur í skapi. Hann horfir ólundarlega
á þennan óskapnaó um alla stofuna. Ef hann
heföi nú tíma, til aö leika sér svona, þá skyldi
hann sýna þeim, hvernig á aö byggja almenni-
lega úr bókum og stólum.
Hann skyldi hafa snærisspotta fyrir öllum
búrum og gefa dýrunum kjarngóöan mat. Já
hann skyldi......Hvers vegna ertu svona fúll?"
spyr Gústi.
,,Láttu mig í friói!" Kalli byrstir sig og er af-
undinn.
„Liggur illa á þér, drengur minn?" spyr
mamma.
,,Já, frænka," svarar Kalli, ,,ég á aö læra langt
kvæði. Ég veró aldrei búinn aö því, mig langar
svo mikið til aö leika mér.“
„Sjáum nú til, ætlaróu aö sýna mér kvæöiö,
vinur minn?" Kalli nær í bókina og flettir. Þarna
er kvæöið um galdrasveininn eftir Goethe.
„Þarna er kvæöió „Óðurinn til Gleöinnar"
eftir Schiller. Þarna er þaö, kvæöiö um kerling-
arnar fórnfúsu."
„Þetta er Ijómandi fallegt kvæöi," segir
mamma.
„Má ég heyra," segir Gréta biójandi. Og
mamma segirfrá. „Einu sinni var harðstjóri, sem
vildi drepa alla karlmennina í borginni. Konurnar
fengu fararleyfi. Þær máttu taka þaö meó sér,
sem þær héldu mest upp á. Valdhafinn hélt, að
þær myndu taka fagra muni og fatapinkla með
sér á bakinu. En honum skjátlaðist algjörlega.