Barnablaðið - 01.04.1981, Blaðsíða 15

Barnablabiö
Þegar hann leit út um hallargluggann, sá hann
fylkingu kvenna með eiginmenn sína á bakinu
halda út úr borginni.'1
,,Stórkostlegt, við leikum þetta,“ hrópar Kalli
upp í ákafri hrifningu. ,,Ég er haröstjórinn og á
heima í kastalanum mínum. Gréta verður að
leika fyrir allar konurnar og hlaupa fram og til
baka til aö bjarga öllum karlmönnunum frá reiði
minni. Gústi, þú ríður á bakinu á henni."
,,En er Gústi ekki full þungur fyrir Grétu?“
skýtur mamma inn í.
,,Ég treysti mér vel til þess góða mamma,"
svarar Gréta og er drjúg meö sig.
,,En Kalli verður að byrja á því aö læra kvæðið.
Ég tek til matinn og þú situr hjá mér á meðan."
Eftir matinn eru allir í góðu skapi. Kalli var alls
ekki eins lengi að læra kvæðið, og hann hafði
gert ráð fyrir.
En nú er hann að skipta um skoóun og vill fara
í annan leik. „Mér datt dálítið í hug,“ segir hann
íbygginn.
,,Já, láttu það koma, ég iða í skinninu af for-
vitni,“ segir Gústi óþolinmóður.
,,Ég sé, að þið eigið nóg af dýrum frá Afríku,
en ykkur vantar alveg allar fuglategundir frá
Evrópu. Ég get bætt úr því. Ég ætla að vera
fuglafræðingur og útvega ykkur sjaldgæfa fugla
fyrir ákveðna fjárupphæö, sem ég tiltek."
,,Já, samþykkt, þá er þetta ákveðið," segir
Gréta brosandi.
,,Já, mig vantar nú fyrst og fremst örn, helst
arnarfjölskyldu, því að börn á skólaskyldualdri
hafa geysimikið gagn af að fylgjast með lífi arna,
svona úr hæfilegri fjarlægð,“ bætir Gústi við.
Hann erforstjóri dýragarðsins.
„Það er ákaflega hættulegt að veiða erni,“
svarar Kalli upp með sér. „Gréta, ef þú vildir nú
vera svo góð og lána mér skærin, skal ég reyna
að sjá hvað ég get gert. Þið gerið ykkur vonandi
grein fyrir því, að ernir búa í hálendinu á af-
skekktum stöðum í klettum og björgum.“ Kalli
fer í eldhúsið.
Nú er hann suður í Alpafjöllum og fær dagblöð
hjá frænku sinni. í hverju blaði eru ernir á for-
síðunni. Það er þýski örninn, einingartákn
Þýskalands. Hann klippir og klippir og fer
syngjandi inn í stofu meö þá. Ernir hans eru
ákaflega árásargjarnir. Gréta og Gústi hlaupa til
og frá og reyna að forða minni dýrum frá þessum
grimmu fuglum.
Kalli hlær og gerir nýja atrennu. Alltaf komast
þeir aftur út úr búrunum og drepa lítil dýr sér til
matar: Einu sinni kióling og annaó skiptið
gæsarunga. „Þetta er svindl, þú ert búinn að
selja okkur þessa fugla og þú mátt þá ekki
stjórna þeim lengur. Mamma hjálpaðu okkur.“
Mamma svarar ósköp rólega: „Þið verðið víst
aó vængstífa þá.“
„Ég er hættur," segir Kalli, þau klipptu örninn
í sundur. Konungur fuglanna er fallinn í valinn.
„Á morgun færðu nýjan örn. Nú verðið þiö að
taka saman," segir mamma ákveðin.
Börnin þora ekki aó andmæla. Þau eru heldur
ekki vön því. Þegar þau eru búin að raóa öllum
bókunum aftur í hilluna, er oröið dimmt úti.
Gréta dregur gluggatjöldin fyrir, og mamma
kveikir á litlum olíulampa.
11. Hvít slæða eða hvað?
í dag byrjar haustfríið. Kalli er óhemju glaður.
Allt í einu kemur hann auga á hvíta slæðu á
himninum. Hann hraóar för sinni heim. Síðan
kallar hann: „Það er einhver Ijós slæða í loftinu.
Komið þið út og sjáið hana.“
Mamma, Gréta og Gústi flýta sér út á hlað.
„Mikið rétt, þarna er hún og alltaf stækkar hún."
„Mamma, hún svífur hingaó til okkar. En hvaó
er þetta svarta, sem hangir neðst í henni?"
„Nú veit ég hvað þetta er,“ segir Gústi spek-
ingslega.
„Já, ég vissi það fyrir löngu," skýtur Kalli inn í.
„Þetta er auðvitað fallhlíf."
„Sjáið þið, nú nálgast hún okkur óóum.“
„Hlaupið krakkar, hún er bak viö hlöðuna. Ég
sé fallhlífarhermanninn alveg greinilega."
Mamma fylgir krökkunum hægt og hugsandi.
Skyldi þetta vera óvinur? Hún er ekki beint kvíð-
andi og þó líður henni ekki vel.
Börnin standa hringinn í kringum fallhlífina og
grandskoða þetta næfurþunna efni. Hermað-
urinn virðist vera vankaður. Allt í einu stendur
hann upp og lítur þakklátum huga til himins.
Síðan krýpur hann og lætur aftur augun:
„Lofaður sért þú Drottinn himnanna."
Mamma lýtur höfði og þögul bæn stígur upp
frá brjósti hennar. Henni finnst hún þurfa einnig
að þakka Guði fyrir björgun þessa manns.
Svo segir hún með festu og fullkomnu jafn-
vægi. „Þér eruð þá einn af okkar mönnum, ef ég
má orða það svo?“
„Já, ég er einnig Þjóðverji."
Hermaðurinn kemur til mömmu og tekur í