Barnablaðið - 01.08.1982, Blaðsíða 11

Barnablabib
erallt ílagi aftur. Afturá móti, ef þú dregurokkur
alla inn í málið, þá leggur þú framtíð okkar að
veði.“
Willi skellti tólinu harkalega á.
Hann gekk áfram.
Tíu mínútum seinna ók fram á hann bíll og
stoppaði. Jupp Schönberger og feiti Max Kruse
stigu út úr bílnum og gengu í veg fyrir hann.
,,Willi,“ byrjaði Jupp. ,,Vió skulum ræða þetta í
ró og spekt."
..Hypjið ykkur í burtu! Ég sel ekki barnið mitt
ykkar vegna.“
Max blandaði sér í samtalið. ,,Þaó er ekki það,
sem málið snýst um, Willi. Við verðum bara að
finna einhverja sameiginlega leið. Gera
áætlun."
,,Já, einmitt" sagði Jupp. ,,Mín vegna mátt þú
framselja sjálfan þig í steininn. En við ættum að
minnsta kosti aö ákveöa hvaóa varúóarráðstaf-
anir við getum gert áður.“
,,Hvers konar ráöstafanir?“ spurði Willi hik-
andi.
,,Komdu, við skulum setjastinn íbílinn", sagði
Max, ,,þá erum við vissir um aó enginn heyrir til
okkar.“
,,Allt í lagi“ rumdi Willi og steig inn í bílinn á
eftir Max. Jupp settist undir stýri.
,,Ég hafði hugsaö mér aö við . . sagöi Jupp
Schönberger og tók blikkdós úr hanskahólfinu
og opnaði hana.
Allt í einu greip Max utan um handleggi Willa
og sveigði þá afturfyrir bak.
Eldsnöggt veiddi Jupp klút upp úr dósinni og
þrýsti honum að andliti Willa. Willi spennti alla
vöðva og reyndi að verjast. En hann missti fljót-
lega allan mátt. Loks féll hann máttvana í sætiö.
Max hló. ,,Slátrarar kunna nú ýmislegt fyrir
sér.“
Jupp umlaði: ,,Við áttum einskis annars kost.“
Síðan setti hann bílinn í gang og ók af stað.