19. júní - 19.06.1951, Blaðsíða 40

Hve lengi voruð þér á tónlistarekólanuni
í Höfn?“
— Ég lærði þar lijá frú Dóru Sigurðsson í
31 ár, frá 1940—43, en þá gifti ég niig og liætti
námi um skeið. Þessi ár hjá frú Dóru voru mér
ómetanleg, því að Iijá lienni fékk ég trausta
undirstöðu, sem ég mun alltaf búa að. Ég ilvahli
einnig oft á heimili hennar í Charlottenlund
og naut handleiðslu hennar í ýmsu varðandi tón-
listarmennt, fyrir utan söngnámið sjálft.
Var þá náminu lokið eftir þessi 3 ár á
tónlistarskólanum í Kaupmannahöfn?
—Nei — ég kom hingað heim til Islands
í byrjun ársins 1946 og dvaldi liér lieima í 3
næstu vetur, en fór utan á sumrin til frekara
náms. Lærði ég þá hjá Christian Riis, kunnum
söngkennara í Kaupmannahöfn, einnig um tíma
hjá Anders Brems, föður Elsu Brems. En í ágúst
1949 liélt ég til Parísar og lærði í 1 ár lijá
Madame Fourestier, óperusöngkonu. Fram að
þeim tíma hafði ég sungið sópran, en Madame
Fourestier, og einkum maður hennar, sem er
hljómsveitarstjóri við óperuna í París, bentu
mér á, að rödd mín myndi „liggja“ enn betur
fyrir mezzó-sópran. Hef ég síðan heitt henni
eftir því.
-— Hve langur námstími álítið þér að nauð-
svnlegur sé til að fá örugga undirstöðu í söng?
Að mínu áliti þarf maður lielzt 10 ár til
þess að undirstaðan verði örugg og liægt verði
að byggja á henni til langframa. Það er fleira,
sem keniur til greina við söngnám en fólk al-
mennt gerir sér ljóst. Að geta sungið er ekki
eingöngu að hafa góð raddbönd — það er nauð-
svnlegt að kynna sér til hlítar allt það, sem
röddin styðst við. öndunaræfingar, æfingar í
framburði, bljóðmyndun og ýmislegt annað kem-
ur þar til greina. Fyrst er að þjálfa hvert atriði
fyrir sig, röddina, hljómmagn hennar og hin mis-
munandi hljóð, sein hún hyggist á, þ. e. a. s. stilla
hljóðfærið og fullkomna það. Þegar því er lokið,
verður að læra að tengja það eftir vild, sem
þjálfað hefur verið hvert í sínu lagi: leika full-
komlega á hljóðfærið og fá það til að túlka
það, sem maður óskar. Allt þetta krefst æfingar
og þolinmæði, en enginn listamaður nær þroska
í list sinni nema liann hafi tæknina algjörlega
á valdi sínu og geti ótruflað gefið sig að listtúlk-
uninni sjálfri. 7 ár álít ég nauðsynleg til að
öðlast tæknilega þjálfun og síðan 3 ár til að
verða alveg óliáður tæknilegum skólafjötrum, geta
snúið sér eingöngu að listinni og fá það fram
fyrirhafnarlaust, sem maður vill túlka.
— Höfðuð þér ekki tiekifæri til að heyra
margar frábærar söngkonur í París?
Ég heyrði meðal annarra Kristine Flagstad,
Doris Porré, negrasöngkonuna Annie Brown og
Kathl een Ferrier, sem sérstaklega vakti lirifn-
ingu mína.
— Og óperur?
Ég reyndi að nota þau tækifæri, sem ég
gat, til þess að sjá og heyra óperur, en það
var oft erfiðleikum biindið, því að verkföll hjá
starfsfólki óperunnar voru mjög tíð á þeim
tíma, sem ég dvaldi í París. Oft hafði ég staðið
í hiðröð til að ná í miða að einhverri óperu-
sýningunni og varð svo frá að liverfa um kvöldið
vegna verkfalls. Það skeði meira að segja eitt
sinn, er ég var að horfa á Monte-Carlo-ballett-
inn, að varkfall var gert í miðri sýningu! Það
tókst þó að jafna deiluna aftur á bak við tjöldin,
svo að sýningin gat baldið áfram eftir um hálf-
tíma bið.
Höfðuð þér tækifæri til að koma opinber-
lega fram erlendis?
Ég ætlaði að halda hljómleika í París,
en varð að hætta við það af fjárhagslegum
ástæðum. — Sumarið 1949 fékk ég tækifæri til
að koma fram á tónlistarmóti Norðurlanda, sem
haldið var í Osló. Mættust þar tónlistarmenn og
kennarar frá öllum Norðurlöndunum. Lenti ég
í rauninni þar af tilviljun. Ég var þá stödd í
Kaupmannahöfn við nám lijá Christian Riis.
Söngkonan, sem átti að túlka dönsk smásögu-
ljóð ÍRomaneer) á mótinu, veiktist og gat ekki
farið, og var þá farið fram á það við mig, að
ég færi í staðinn. Fulltrúi fshinds á rnótinu gat
af einhverjum ástæðum ekki mætt, svo að það
féll einnig í minn lilut að koma fram fvrir
fslands liönd, syngja íslenzka söngva og segja
frá tónlistarlífinu hér heima eftir beztu getu.
Mætti ég alstaðar frábærri alúð sem fslendingur,
svo að mér mun það seint úr minni líða. í
veizlu einni, sem haldin var á mótinu, liélt pró-
fessor einn ræðu á „fornnorrænu“ fslanili til
heiðurs. — Hefur mér verið hoðin þálttaka í
næsta móti, sem væntanlega verður haldið í
Stokkhólmi á komandi sumri.
Hvort liafið þér meiri ánægju af að syngja
sönglög eða óperuhlutverk?
Ég hef hingað til aðalega fengizt við sörtg-
lagatúlkun, og ég býst við, að mér sé það lmg-
19. JÍJNl
26