19. júní - 19.06.1951, Blaðsíða 30

þykkt, þar e?i hún var liverfíi nærri fullnægj-
andi, livorki ai'i stærð eða fyrirkomulagi. Virtist
því augljóst, að lóðin væri of lítil fyrir svo stórt
hús, sem við töldum, að Hallveigarstaðir þyrflu
að vera. Var þá það ráð tekið, að leitast var
fyrir um aðra lóð undir liúsið. Tóksl það svo
giftusamlega, að Reykjavíkurbær lét okkur í
té glæsilega lóð í lijarta bæjarins, ef svo mætti
að orði komast. Er það svo nefnd ,,Ishúslóð“ við
suðvesturenda Tjarnarinnar. Og nú stöndum við
aftur í sömu sporum, að liefjast verður banda
um að teikna húsið, eins og það á að vera á
þessum nýja stað.
Að vel athuguðu máli fannst konum, að Hall-
veigarstaðir yrðu svo mikil bygging, bæði bvað
kostnað snertir, sem sjálfsagt mun skipta millj-
ónum, og einnig livað útlit snertir, að ekki kæmi
til mála annað, en að forustuménn á sviði lnisa-
teikninga legðu þar bönd að. Lægi þar við
sómi okkar kvenna, að byggingin yrði fögur og
glæsileg, bæjarprýði. Var því ákveðið að bjóða
teikningu bússins út í samkeppni. Hefur þegar
verið liafizt lianda og leitað til „Húsameistara-
félags Islands“.
Isenzkar konur! Bygging Hallveigarstaða er
nauðsynjamál allra íslenzkra kvenna, bvar sem
þær eru búsettar á landinu. Sjálfsagt hafið þið
flestar einbver önnur mál, bver í ykkar byggðar-
lagi, sem þið viljið koma í framkvæmd. En
þetta mál þarf engan veginn að taka krafta
ykkar frá því. Aðeins að þið liafið skilning,
velvild og Irú á Hallveigarstöðum og séuð sam-
taka uin að leggja þeim lið, Iiver eftir sinni
getu og sínum ástæðum.
Þá munu Hallveigarstaðir brátt rísa af grunni.
Kristín SigurSardóttir.
Roskinn maður mjög ríkur, en beyrnarsljór
— kom í verzlun og keypti sér heyrnartæki af
beztu tegund.
Nokkru seinna kom liann aftur í verzlunina
og sagði, að nú heyrði bann það vel, að hann
gæli fylgst með samræðum í næsla berbergi.
„Vinir yðar og ættingjar eru auðvitað glaðir
yfir því, livað þér heyrið nú vel?“ spurði af-
greiðslumaðurinn.
„Eg bef ekki sagt þeim frá því ennþá“, svar-
aði bann íbygginn. „Ég sit aðeins og blusta
á hvað þeir segja, og ég er þegar búinn að breyta
erfðaskránni tvisvar sinnum“.
19. JÚNÍ
Halldóra li. Björnsson
Barnið?
sem þegir
Kg heyri börnin grátu til mceSra sinna,
sterkum gráti hins gráöuga lífs.
I>ú þegir, líf mitt,
munt þegja aS eilífu.
Undir þögn þinni
er ég sem land er sveipast rökkri
eftir sólarlag ;
hjarta sem lengi barSist —
og dlgangslaus slög þess
liverfa út í tórni'S.
I óráfii dreymir mig grát þinn,
líkt rauSum fugli flögrar hann
inn í myrkur þjáningar minnar.
Eg hlæ af dýrlegri hamingju
yfir gráti þínum.
Eg vakna viö sterkan grát
hins gráSuga lífs.
Hjarta mitt skelfur:
blófidimmur, jallandi dropi
á barmi hyldýpis.
Eg er land myrkvaS angist;
fjarlœgar sólir
geta ekki lýst það upp —
þær syngja aðeins myrkur nœtur minnar.
Þú þegir, líf mitt.
Halldóra B. Björn sson
íslenzkaÖi.
16