19. júní - 19.06.1960, Síða 36

NYJAH LEIHIR
ii
Gluggaskrcyting er h<‘nnar grcln.
Ásgerður Höskuldsdóttir lærði gluggaskreytingu
í Kaupmannahöfn 1956 í Bergenholz Dekorations
Fagskole. Nemendur þar voru piltar og stúlkur
frá öllum Norðurlöndum nema Finnlandi. Frá fs-
landi 4 stúlkur og 2 piltar, en annars voru pilt-
arnir í miklum meirihluta, því að erlendis stunda
piltar þessa atvinnu meira en stúlkur.
— Fenguð þið atvinnu, þegar heim kom? spyr
ég Ásgerði.
— Ég fékk atvinnu strax hjá stóru verzlunar-
fyrirtæki og hef unnið þar nokkur ár.
— Notfæra kaupmenn sér yfirleitt kunnáttu
ykkar, sem lært hafa þetta fag?
— Mér finnst, að margir kaupmenn hafi enn
ekki skilið, að falleg og smekkleg gluggaskreyting
er hezta og ódýrasta auglýsingin, sem þeir geta
fengið. Þeir búðargluggar, þar sem fagfólk hefur
verið að verki, eru auðþekktir úr.
— Er þetta ekki skemmtileg atvinna?
— Jú, mjög skemmtileg, og getur þó haft sínar
34
skuggahliðar, eins og t. d. þegar búið er að verja
miklum tíma í að hugsa sér gluggasýningu, velja
liti, hluti, sem fara vel saman, og allt, sem því
fylgir, og svo er ef til vill aðalhluturinn tekinn
og seldur, rétt áður en verzluninni er lokað.
En þó að okkur, sem vinnum að þessu, líki þetta
ekki alltaf vel, er þó víst tilganginum með sýn-
ingunni náð.
— Er þetta ekki hentugt starf fyrir húsmæður?
— Það álít ég hiklaust, því að það er hægt að
stunda það sem ígripavinnu með heimilisstörf-
unum. En auðvitað verður að fylgjast með tízku-
nýjungum á þessu sviði. Það er ótrúlegt, hvaða
áhrif það hefur á viðskiptavinina, ef vel er skreytt.
Helzt eiga áhrifin að vera þannig, að kaupandinn
sjái sjálfan sig í anda í flíkinni, ásamt öllu þvi,
sem henni fylgir, t. d. hálsklút, hönzkum, tösku
o. s. frv., og fyllist óstöðvandi löngun til að eign-
ast þetta.
Mér er minnisstætt, er ég eitt sinn sýndi í vefn-
aðarvöruverzlun köflótt kjólaefni, sem illa hafði
gengið að selja. Aðaluppbygging sýningarinnar
var mjög gömul saumavél, sem auðsjáanlega dró
athygli að glugganum og þar af leiðandi að vör-
unni, sem seldist upp á skömmum tíma. Og hug-
myudin var: „Saumið sjálfar!“
— Hvað er það, sem fyrst og fremst þarf til
að ná þessum áhrifum?
Bezta auglýsingin fyrir vöruna er, að hún sé
sem greinilegust, kjóll t. d. settur á „gínu“ eða
brotinn þannig, að hann njóti sín eins vel og mögu-
legt er.
Litir eru líka mjög veigamikið atriði. Enn frem-
ur að vekja athygli með einhverjum sérstökum
blæbrigðum, t. d. í samhandi við árstíðir, og um-
fram allt verður að vera létt yfir sýningunni, —
þunglamaleg má hún aldrei verða.
S.J.M.
19. JÚNf