19. júní - 19.06.1964, Blaðsíða 5

Sigríður J. Magnússon:
„Annaðhvort aftur á bak
ellegar nokkuð á leið.“
Útgáfustjórn „19. júní“ hefur beðið mig að
skr.ifa nokkur kveðjuorð í þetta blað, vegna þess
að ég hef látið af formennsku í Kvenréttindafé-
laginu eftir seytján ára starf og baðst sömuleiðis
undan að taka sæti í útgáfustjórn „19. júní“, en
í henni hef ég starfað síðan blaðið hóf göngu sína,
að undanskildu fyrsta ári.
I fyrstu neitaði ég að verða við þessari bón, á
þeim forsendum, að ég væri alls ekki að kveðja,
hvorki félagið né „19. júní“. Ég mundi eftir sem
áður halda áfram að starfa eftir beztu getu bæði
fyrir félagið og blaðið.
Yið nánari athugun sá ég þó, að hér var kær-
komið tækifæri til að þakka alla þá góðvild, þroska
og fróðleik, sem mér hefur hlotnazt sem formanni
K.R.F.l. Vegna formennskunnar hef ég komizt í
kynni við fjöldann allan af merku fólki bæði utan
lands og innan, fengið að sjá meira af veröldinni
en ég annars hefði átt kost á.
Ég þakka félagskonum í K.R.F.l. fyrir ljúfa og
góða viðkynningu, og þó sérdeilis stjómar og vara-
stjómar, og starfskonum félagsins fyrir margra
ára ánægjulegt og margoft heillaríkt samstarf.
Hér er ekki staður eða stund til að rekja, hvað
áunnizt hefur í þjóðfélagsmálum á þessum árum
fyrir forgöngu og baráttu K.R.F.l. Þó má segja,
að hin svokölluðu „eilífðarmál“ félagsins, þ. e.
launajafnréttið, skatta- og tryggingamál, séu kom-
in á nokkum rekspöl, þó að lokaspretturinn sé
eftir.
Lakar hefur gengið með það baráttumálið, sem
í rauninni er „mál málanna“ hjá félaginu, þ. e.
aukin þátttaka kvenna i þjóðfélagsmálum. Þar
verðum við, að þvi er mér virðist, að horfast i
augu við fullkominn ósigur, þrátt fyrir ötulan
vilja og allmikla vinnu.
Fyrir hverjar kosningar til Alþingis hefur stjórn
K.R.F.l. skrifað formönnum stjómmálaflokkanna
og skorað á þá að stilla konum í örugg sæti á list-
um sínum. Árangurinn þekkja allir. Ein kona á
sæti á Alþingi. Það er fjarri mér að varpa allri
sök á þessu ástandi á stjórnmálaflokkana. Tregða
kvennanna sjálfra við að taka á sig þá ábyrgð
og vinnu, sem óhjákvæmilega fylgir þátttöku í
stjómmálum, er ef til vill meginorsökin.
Oft hefur verið sagt við mig: „Þú ert alltaf að
jagast um, að konur eigi að beita sér meira í
stjórnmálum, reyna að komast í bæjarstjórnir og
á Alþingi, hvers vegna gerir þú ekki þetta sjálf?“
Því er til að svara, að Kvenréttindafélagið er ópóli-
tískt félag, og verður að vera það. Og þó að for-
menn kvenréttindafélaga á Norðurlöndum og víð-
ar hafi starfað í ákveðnum stjórnmálaflokkum og
þannig komizt á þing, áleit ég ekki til hagsbóta
fyrir K.R.F.l. að gera það.
Að lokum óska ég Kvenréttindafélaginu allra
heilla í framtíðinni, að það megi halda áfram að
klífa brattann, þvi að það er ekki hægt að „standa
í stað“.
Sigríður Jónsd. Magnússon.
19. JtJNl
3