19. júní - 01.10.1993, Blaðsíða 23

3. TBL. 1993
23
SKRIFSTOFU JAFNRÉTTISMÁLA
Ábyrgðarmaðiir: Elsa S. Þorkelsdóttir Texti: Elísabet Þorgeirsdóttir
Eru lconur eklii nógu reiðar?
- fréttir af fyrsta Jafnréttisþinginu, sem haldið var 14. og 15. október.
Jafnréttisþing var haldiö í fyrsta sinn dagana 14.
og 15. október sl. Þingiö var haldiö á Hótel Sögu
en samkvæmt jafnréttislögum frá 1991 skal Jafn-
réttisráö halda slíkt þing þriðja hvert ár og á þing-
ið að vera stjórnvöldum og Jafnréttisráði til ráö-
gjafar og umsagnar á sviöi jafnréttismála. Þingiö
var ágætlega sótt og þar komu fram ýmsar tilgát-
ur og skýringar á þeirri lægð sem margir telja jafn-
réttismálin vera í. „Eru konur ekki nógu reiöar?"
var spurt og lögð fram tilgáta um að eftir aö sam-
þykkt var af stjórnvöldum aö vinna þyrfti aö jafn-
réttismálum hefði glóðin dofnað og lítið gerst.
Vogin er aö þessu sinni helguð Jafnréttisþing-
inu og verður stiklað á stóru í umræðum sem áttu
sér þar stað. Aðalumræðuefnin voru fjögur: Staða
kvenna á vinnumarkaði, í stjórnmálum, innan fjöl-
skyldunnar og að síðustu nýjar leiðir í jafnréttis-
baráttunni.
Finnum nýjar leiðir
„Þegar allir uröu sammála þá dó bar-
áttan og eftir stóð vinnan," sagöi Elsa
S. Þorkelsdóttir framkvæmdastjóri Skrif-
stofu janfréttismála, m.a. T erindi sínu
og vitnaði til orða Drude Dahlerup frá
Danmörku sem segir aö eftir að jafn-
réttismálin hafi verið viöurkennd af
stjórnvöldum sem sérstakur málaflokk-
ur hafi lítið gerst, bitiö verið tekið úr.
„Þegar viö bendum á leiðir til úrbóta fá-
um við jákvæð svör og falleg bros en
svo gerist ekki neitt."
Elsa skýrði jafnframt frá því að hug-
myndir um að breyta skipan Jafnréttis-
ráðs þannig að þar sætu fulltrúar
stjórnmálaflokka í staö fulltrúa hags-
munasamtaka og kvennasamtaka, eins
og nú er, hafi ekki fengist inn í nýju jafn-
réttislögin 1991. Sagöi Elsa margt
mæla með slíkri breytingu, hún væri lík-
legri til að skila meiri baráttukrafti en
núverandi skiþan. „Kerfisleiðin er leiö
sem getur skilaö okkur mun meiri ár-
angri en hún gerir í dag,“ sagöi Elsa.
Inga Jóna Þórðardóttir, formaður Kven-
réttindafélags íslands, geröi lægðina
einnig að umræðuefni og taldi veika
sjálfsmynd kvenna hluta af skýringunni.
Mörgu megi breyta í viðhorfum kvenna
til sjálfra sín og annarra kvenna. „Við-
höldum við tvöföldu vinnuálagi með eig-
in viöhorfi?" spurði Inga Jóna. „Við
verðum aö kunna að velta ábyrgðinni yf-
ir á aðra, t.d. eiginmenn."
Inga Jóna spáði því að lokaáfangi
jafnréttisbaráttunnar yröi erfiðastur og
nefndi atriði sem vinna þyrfti að: Upp-
eldi í kynskiptum leikskóla; fá karlmenn
til aö vinna með okkur; sýna forystukon-
um siðferðilegan stuðning; efla já-
kvæöa sjálfsmynd og jákvæða kvenna-
baráttu og endurskoða starfshætti
kvennasamtaka.
Þorsteinn Antonsson rithöfundur flutti
síöan erindi sem hann kallaði „Að eiga
rétt á eigin skapgerð". Benti hanh á
þann mismun sem er á persónuieika
kynjanna og taldi konur dylja eigin
skaplyndi með ýmsu móti, létu tísku-
strauma og önnur leikræn fýrirbæri
stjórna sér of mikið og væru margar
haldnar fullkomnunaráráttu. í erindi
Þorsteins kom fram nýr tónn og annað
sjónarhorn á stöðu kvenna en almennt
hefur komið fram.
Að lokum talaði Telma Tómasson
fréttamaður og lýsti viðhorfi ungu kon-
unnar sem ekki hefur tekið þátt í
kvennabaráttu. „Hlutverk gagnrýnand-
ans er auðveldara en leikritaskálds-
ins," sagði hún og taldi að konur í
kvennabaráttu hefðu verið of uppteknar
af neikvæðum málum og verið bundnar
við of fáa málaflokka. í máli Telmu kom
fram viðhorf ungrar konu sem telur jafn-
réttið sjálfsagt og að við lifum á tímum
einstaklingshyggjunnar. „Konur þurfa
að skipta um gír og tileinka sér meira
sjálfstraust og kæruleysi," sagði
Telma.