19. júní - 19.06.1994, Blaðsíða 12

ÁR FfÖLSKYLDUNNAR
Málefni fjölskyldunnar hafa
verið mjög til umræðu að
undanförnu enda árið
1994 kjörið til þess. í 1.
tbl. 19. júní var greint frá
rannsókn dr. Sigrúnar Júlíusdóttur á ís-
lenskum fjölskyldum sem hún lagði fram
og varði til doktorsprófs á s.l. ári. Sigrún
hefur langa reynslu af fjölskyldumeðferð
og veit hvar skórinn kreppir, þótt rann-
sókn hennar hafi aðallega beinst að fjöl-
skyldum sem eru bjargráða og komast af í
íslensku samfélagi. Rannsókn Sigrúnar
sýnir að ónógur stuðningur þjóðfélagsins
við fjölskylduna bitnar á konum á þann
hátt að þær láta hagsmuni fjölskyldunnar
ganga fyrir eigin starfsframa. Sívaxandi
menntun íslenskra kvenna er því vannýtt
auðlind.
f þessu blaði munum við beina sjónum
að ungu fjölskyldunni. Okkur finnst það
við hæfi þegar íslenska lýðveldið stendur á
fimmtugu að huga að því hvernig búið er
að þeim sem eiga að ala upp næstu alda-
mótakynslóð.
Fjölskyldan í kreppu
íslenska fjölskyldan er í kreppu af því að
þjóðfélagið er í kreppu. Kreppueinkennin
eru mörg og kunn. Hjónaskilnuðum hefur
fjölgað jafnt og þétt á liðnum áratugum og
orsakir þeirra eru margar og flóknar.
Margvísleg vandamál hrjá börn og ungl-
inga sem oftar en ekki koma frá sundruð-
um eða veikburða fjölskyldum. Afengis-
notkun barna og unglinga á grunnskóla-
aldri er sífellt að færast í aukana og
óhugnanleg dæmi um ofbeldisverk þeirra
Ungar fjölskyldur þurfa
verulegan stuðning
segir séra Þorvaldur Karl Helgason hjá fjölskylduþjónustu
kirkjunnar í viðtali við 19. júní.
sem verst eru staddir eru fjölmiðlamatur
og hneykslunarefni „betri“ borgara. Geð- I
heilsa íslenskra barna
er lakari en í þeim
velferðarríkjum sem
við kjósum oftast að bera okkur saman við.
Sú er niðurstaða nýlegrar rannsóknar
Helgu Hannesdóttur barnageðlæknis sem
nýlega var greint frá í Morgunblaðinu.
Allir sem einhverja ábyrgð bera á þessari
þróun, og það gerum við flest, stjórnmála-
menn jafnt og almennir borgarar, hljóta að
sjá að það tækifæri sem býðst á þessu ári til
þess að huga að vandanum og horfast í
augu við hann verður að leiða til raun-
hæfra aðgerða til þess að stórauka aðstoð
við fjölskylduna og breyta uppeldisskilyrð-
um íslenskra barna
til hins betra.
I'jölskylduþjónusla kirkjunnar
Fyrir tveimur og hálfu ári var sett á fót
merkileg stofnun á vegum íslensku þjóð-
kirkjunnnar sem heitir Fjölskylduþjónusta
kirkjunnar og er til húsa að Laugavegi 13 í
Reykjavík. Það var sjálfsagt ekki vonum
fyrr því vissulega kemst kirkjan í snertingu
við obbann af íslenskum fjölskyldum á sér-
stökum tímamótum, eins og við stofnun
þeirra með giftingu hjóna, skírn barna,
fermingu, skilnaði og dauðsföll. Það hefur
samt ekki verið skilgreint hlutverk kirkj-
unnar að sjá um foreldrafræðslu sérstaklega
eða verulegan undirbúning fyrir sambúð
og hjónaband öðru vísi en í guðsþjónust-
unni. Þetta skref markar því tímamót bæði
í sögu kirkjunnar og í íslensku þjóðfélagi
því þjónusta af þessu tagi er ekki fyrir
hendi annars staðar í samfélaginu nema
sem hluti af geðheilbrigðiskerfinu. Þar er
um að ræða göngudeild Geðdeildar Land-
spítalans, Barnageðdeild og Unglingaráð-
gjöf ríkisins. Sömuleiðis hafa heilsugæslu-
stöðin á Akureyri og félagsráðgjafar og sál-
fræðingar með eigin stofur veitt
fjölskyldum ráðgjöf og aðstoð.
Þessar upplýsingar veitti séra Þorvaldur
Karl Helgason, forstöðumaður Fjölskyldu-
þjónustu kirkjunnar, þegar blaðamaður 19.
júní ræddi við hann um miðjan maí.
Þorvaldur Karl hafði gegnt prestsþjón-
ustu í 15 ár þegar hann fór í framhaldsnám
til Bandaríkjanna í fjölskylduráðgjöf. Síðan
lauk hann tveggja ára viðbótarnámi hjá
Sigrúnu Júlíusdóttur og fleirum við endur-
Texti: Steinunn Jóhannesdóttir
12
Ljósm. Guðm. Svansson.