Sólskin - 01.07.1933, Síða 20

Hanuman foringinn fremur samskonar ódæði og
Faraó forðum daga. Apamamman flýr og felur sig
ein með litla soniim, langt inni í skógi, þar sem
margskonar voða er að verjast. Þar elur hún hann
upp, þangað til hann er orðinn svo stór og sterkur,
að hann er fær um að verja sig og jafnvel að berj-
ast til valda og forustu. Eignist hún dóttur, býr hún
í friði með flokknum. Má vera að samskonar venja
tíðkist hjá fleiri apakynjum. Menn eru ekki eins
kunnugir lifnaðarháttum þeirra.
S. A.
ómuna-öld.
Nú er talið, að um 2000 miljónir manna séu á
jörðinni. Þeir skiptast í margar þjóðir, ólíkar hver
annari að hörundslit, háralagi, tungu, siðum og
menningu. En þótt mennimir séu nú orðnir svona
ólíkir hver öðrum, eiga þeir samt allir sömu for-
feður. Allir menn á jörðunni eru sömu ættar.
Fátt vitum vér með vissu um hina æfa-gömlu
forfeður vora, en margt bendir á, að þeir hafi ein-
hvemtíma í fymdinni verið dýr, sem á óralöngum
tíma hafa þroskast og breyst í menn. Lengi hafa
þeir verið ólíkir okkur, sem nú byggjum jörðina.
Þeir hafa að líkindum verið loðnir. Á það benda
meðal annars þær leifar af hári, sem vér höfum
enn um næstum allan líkamann. Þeir kunnu ekki
að tala. Það sést af steingerðum hauskúpum, sem
fundist hafa í gömlum jarðlögum víðsvegar á
18