Sólskin - 01.07.1933, Blaðsíða 33

urinn hafði gaman af ærslunum í krökkunum. Allt
í einu sér hann, að það er farið að rjúka úr mos-
anum. Maðurinn skilur, að neistamir hafa kveikt
í. Hann tekur þennan dýrmæta stein og færir konu
sinni. Henni þótti vænt um þennan stein. Það var
hennar hlutverk að hugsa um eldinn. En hún þurfti
líka að safna mat handa fólki sínu. Þá kulnaði eld-
urinn stundum út. Nú gerði það ekki svo mikið til,
því að hér eftir gat hún kveikt eld með hægu móti.
Snemma hafa menn lært að steikja mat sinn..
Þeir hafa ef til vill fundið steikta ávexti á hálf-
brunnu tré, eða dýr, sem farist hefir í skógareldi.
Þeim hefir þótt steiktur matur betri en hrár. Þess
vegna hafa þeir kannske tekið eldinn í þjónustu
sína. Líklegra er þó, að þeir hafi fyrst sóst eftir
honum vegna hlýjunnar. Fólkið hefir safnast
kringum hann til þess að oma sér. Eldurinn var
líka mikilsverð vöm gegn rándýxunum.
Hellabúar.
Sögu jarðarinnar er skipt í 5 aðaltímabil eða
aldir. Fyrst hefir jörðin verið glóandi. Svo hef-
ir hún kólnað og storknað að utan. Þá mynduð-
ust elstu jarðlögin. Þau era málmauðug, en ekk-
ert hefir fundist í þeim er beri vott um líf. Það
er upphafsöld. Hún nær yfir hálfan aldur jarð-
arinnar. Á þriðja tímabilinu, fornöldinni, var mjög
heitt í Norðurálfu. Þá vora fiskar komnir til sög-
unnar og stórvaxnir burknaskógar uxu þá norður
fyrir heimskautsbaug. Kolalögin í Spitsbergen bera
þess ljósan vott. Þá hefir verið eins heitt hér í
31