Sólskin - 01.07.1933, Blaðsíða 46

ur kvenfólksins er líkur og karlmannanna, nema
að því leyti, að þær vefja baðmullardúk um höfuð
sér.
Þó Kírgísarnir eigi við ýmsa erfiðleika að stríða,
hefir þeim tekist að nota gæði lands síns, og gera
sér lífið að mörgu leyti þægilegt og skemmtilegt.
Þeir geta ekki ræktað land sitt vegna þurka og
vatnsskorts. Menning þeirra hefir því gengið í allt
aðra átt en akuryrkjufólks. Þeir hafa enn sama
sið og Ambraham. Þeir eru sífellt að flytja sig með
hjarðir sínar, tjöld og heimilisfólk.
StóIpabýlL
Kvikfjárræktin barst með nýsteinaldarmönnum
til Evrópu. Þeir stunduðu einnig akuryrkju. Þá
var ekki hægt að vera á sífeldu ferðalagi í leit
eftir haglendi. Menn urðu að hafa fasta bústaði
hjá ökrunum, til þess að verja þá fyrir mönnum
og skepnum. Þegar fór að þrengjast um menn í
hinum hlýju löndum, leituðu sumir til kaldari
landa, þar sem ekki var nægur hagi fyrir bú-
peninginn á vetrum. En þeir söfnuðu þá fóðri til
vetrarins. Þeir fóru að heyja.
Vér vitum, að nýsteinaldarmenn hafa víða búið í
svonefndum stólpabýlum. Leifar þesskonar húsa
hafa einkum fundist í Sviss. Fyrir rúmum 70 ár-
um voru þar óvenjumiklir þurkar. Þá þornaði upp
stórt svæði af vatninu hjá Zúrich. Bændurnir tóku
þetta uppþomaða svæði undir matjurtagarða og
fóru að girða þá. Fundust þar þá leifar af stólpa-
býlum frá steinöld. Síðan var farið að leita að
44