Sólskin - 01.07.1933, Blaðsíða 47

fomminjum í vötnunum víðsvegar í Sviss, og
fundust þá leifar af húsmn svo hundruðum skipti.
Á nokkrum stöðum hafa stólpabýli einnig fundist
í mómýrum. Þessir fornleifafundir veita mikils-
verða fræðslu um lifnaðarhætti steinaldarmanna.
í margar þúsundir ára hefir mórinn og leðja á
botnum vatnanna varðveitt frá eyðileggingu timb-
ur úr kofum, bein, ýms húsgögn og áhöld, og meira
að segja tætlur úr ofnum fatnaði.
Stólpabýlin hafa verið reist úti í vötnum nærri
iandi. Stólpar voru reknir niður í botninn, og
náðu dálítið upp úr vatninu. Bitar voru settir á
stólpana, raðað á þá timbri og búið til gólf. —
í>að var jafnað og þéttað með leirlagi. Kofinn var
svo reistur á þessari undirstöðu. Arinn (eldstæði)
var í hverju húsi. Þar eafnaðist fólkið saman á
kvöldin. Karlmennimir klufu tinnu og smíðuðu
axir og örvarodda. Þeir bjuggu líka til boga og
spjót og ýmsa búshluti úr homi, tré og beini.
Konuraar skófu og eltu skinn og saumuðu föt. Þær
spunnu og ófu. Hvorki höfðu þær þó rokk eða
vefstól. Þær spunnu á snældu. Svo festu þær þræð-
ina milli tveggja skafta. Þræðimir voru þétt hver
við annan. Síðan var ofið með beinnál, en ekki
skyttu. Var þrætt með nálinni milli uppistöðuþátt-
anna, þannig að alltaf var farið yfir einn þátt og
svo undir þann næsta. Mennimir sögðu sögur af
veiðiferðum og bardögum, og vísur voru kveðnar
eða sungnar. Líklega hefir verið leikið undir á
tmmbu og strengjahljóðfæri. Þegar menn fóru að
jaota bogann, komust þeir brátt að því, að sungið
45