Sólskin - 01.07.1933, Blaðsíða 52

hluta minna en venjulega, getur það ekki fyllt skurð-
ina, sem hærra liggja, svo að í þeim landshlutum
verður uppskerubrestur og hungursneyð. En hækki
vatnið örlítið meira en venja var til, orsakar það
líka mikil vandræði, því að þá brýtur það flóðgarð-
ana, veltir um byggingum og flæðir yfir nýsána akra,
sem ekki átti að veita á. Þess vegna hafa Egyptar
frá aldaöðli athugað vatnshæð Nílar mjög vandlega.
Ríkið tók loks þetta eftirlit í sínar hendur, og mið-
aði skattana, sem það lagði á þegnana, við árangur
flóðsins, hvert ár.
Tíu metra flóð-hæð var talin rétt mál.
Vegna þess, hve Egyptaland var frjósamt land, og
bændurnir hagsýnir, hyggnir og duglegir, vannst
tími til ýmsra annara starfa hjá þjóðinni. Mennirn-
ir, sem eg gat um fyrst í þessari frásögn, þurftu
minnsta kosti að verja sextán stundum á hverjum
sólarhring, til þess að afla sér fæðu.
Margir egypsku bændanna, og íbúar borganna,
notuðu frístundir sínar til þess að gera ýmsa gripi,
er meira voru til skrauts en gagns. Einnig uppgötv-
uðu þeir, að hægt var að hugsa um margt, sem ekki
kom við mat, svefni eða byggingum. Þeir spurðu
sjálfa sig kynlegra spurninga, um ýmislegt, sem þeir
heyrðu og sáu, en gátu ekki skilið. T. d.: Hvað voru
stjörnurnar? — Hver gerði þrumuhávaðann, sem
hræddi þá svo afskaplega? Hver lét ána Níl vaxa og
minnka svo reglulega, að hægt var að miða tíma-
talið við það? Hver var maðurinn sjálfur, þessi litla
vera, er var umkringd hættum og dauða, en þó svo
sæl og glöð? Ýmsir urðu til þess að svara líkum
50