Sólskin - 01.07.1933, Page 53

spurningnm, eftir bestu getu. Egyptar nefndu þá
presta. Þeir voru manna lærðastir meðal þeirra, og
nutu mikillar virðingar í þjóðfélaginu.
Viirnan í sveitinni.
Áin Níl var góður vinur Egypta, eins og við höf-
um áður sagt. En hún var stundum strangur og
harður verkstjóri. Hún kenndi mönnunum, sem
bjuggu á bökkum hennar, þá göfugu og nauðsynlegu
list, að starfa í félagi. Mennirnir þurftu hver á ann-
ars hjálp að halda, til þess að grafa skurði og hlaða
flóðgarða. Á þennan hátt lærðu þeir að hafa sam-
vinnu við nábúa sína.
Svona þróaðist félagsskapur þeirra á öllum svið-
um, uns komið var upp skipulagt ríki hjá þeim, með
konung í broddi fylkingar. 0g þarna hafið þið
lykilinn að stofnun allra þjóðfélaga í heiminum, bæði
fyrr og síðar. Það er nauðsyn mannanna að vinna S
félagi, til heilla og blessunar fyrir cdla.
Það var nær því eingöngu kornyrkjan, sem Egypt-
ar hugsuðu um, og allur ræktunarundirbúningur var
gerður fyrir.
Þó að Egyptaland sé gott land, þá vaxa þar fáar
jurtategundir. Auk grass og korns, og nokkuð af
sefi við árbakkana, sér maður aðeins hér og þar aka-
síur, villt fíkjutré og ræktaða pálma. í Egyptalandi
má segja að engir skógar séu, fá tré til þess að
byggja eða smíða úr. Þegar Egyptar ætluðu að ganga
sér til skemmtunar í skóginum, þá reikuðu þeir um
græna akra eða stóðu í skugga fíkjutrés, er óx eitt
sér. Vinnan á ökrunum var mjög örðug. Egyptinn
51
4*