Sameiningin

Årgang

Sameiningin - 01.10.1887, Side 3

Sameiningin - 01.10.1887, Side 3
115— kirkjunni og fyrir utan kirkjuna sér slcýstólpann ganga á und- an kirkju drottins eða fylgjast með henni, hvar sern hún er stödd í eyðimörkinni, og samt er grátlegt heiðindómsmyrkr á vegum hvorra tveggja, og það er eins og þeir haíi engan leið- arvísi til þess að komast til drottins og vera hjá honum, eins og þeir viti ekki af því, að frelsarinn er til. Hvað veldr þessu ? Ekkert annað getr valdið því en það, að allir þessir, er svona er ástatt fyrir, standa í sömu sporum eins og Egyptar, en ekki í sporum Israelsmanna, þá er þeir höfðu skýstólpann, sem guð opinberaðist í, á milli sín, þar sem þeir voru staddir við strönd Rauöa hafsins forðum. það heíir lengi verið sagt, að það mætti skoða sama hlutinn frá tveiin hliðum, og að skoðan hinna gagn- stœðu hliða leiddi til alveg ólíkrar niðrstöðu. þetta er satt, og einnig satt, þá er um kristindómsopinberanina er að rœða. það er til dimm hlið á guðs orði, eins víst og það hefir sína björtu blið. það hefir sína dauða-hlið, eins víst og það hefir sína lífs- ins hlið, því drottinn lífs og dauða er í þessu orði, og hann kernr ávallt, ef eg má leyfa mér að orða það á mannlegan hátt með lífið í annarri hendinni og dauðann í hinni. Yðr þylcir þetta, ef til vill, nokkuð djarflega til orða tekið. En eg skal fljótt fœra sönnur á mál mitt. Eg hefi annars þegar gjört það, þar sem egjminntist á Faraó og þau áhrif, sem opinberan guðdómsins hafði á hann. Guðs orð kemr til hans; hinn frelsandi kær- leikr guðs birtist honum. Hann svo gott sem sá frelsarann fyrir framan sig, en af því hann vildi ekki beygja sinn rang- lætisvilja, vildi ekki láta klakann í hjarta sínu bráðna, þá magnaðist hann í illskunni. Hann forherðist í stað þess að mýkjast við hina guðlegu opinberan.—Jesús sitr að kvöld- máltíðarborðinu með sínum lærisveinum, og Júdas er þar einn- ig með. Hann réttir bita að Júdasi; bitinn átti að minna þann, er hann var réttr, á kærleik þess, er hann rétti. það var tákn hins endrleysanda kærleiks frelsarans þessum lærisveini til handa. En, segir hin raunalega saga guðspjallamannsins, „eftir þann bita fór Satan í hann“ (Jóh. 13, 27). Hann forhertist við þetta clskumerki. Hann þoldi ekki návist Jesú lengr. Hann flýtti sér út lir húsinu, burt frá hinum guðdómlega kærleika, og þá var nótt, en dinunust var þó nóttin í sálu Júdasar, því nú var hann for- hertr. Eg les í tilbót þessi merkilegu orð í 2. Kor. 2, 15-16 eftir Pál postula: „Vér erum fyrir guði Krists ilmr, bæði fyrir hinum

x

Sameiningin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.