Fréttablaðið - 10.12.2010, Blaðsíða 27

FÖSTUDAGUR 10. desember 2010 27
AF NETINU
Rændur með bókhaldsbrellum en ekki kúbeini
Upplýsingarnar um bókhaldsbrellur og bankarán Glitnis-
manna, sem fram komu í fréttum Ríkissjónvarps og Kastljósi
(08.12.2010) voru svakalegar. Þeir Svavar Halldórsson og
Helgi Seljan fá prik fyrir sinn þátt í framsetningu málsins.
Þarna beraðist ótrúlegt svindilbrask. Þarna heyrðum við því
lýst hvernig banki var rændur. Ekki með kúbeini eins og
úrabúðin Leonard í Kringlunni Heldur af hvítflibbakrimmum
með tölvur og excel forritið að vopni, sem voru sérfræðingar í bókhaldsbrell-
um.
Sérstakur kapítuli þessa máls er hlutur endurskoðunarfyrirtækisins Price
Waterhouse Coopers. Venjulegur hlustandi og áhorfandi getur varla dregið
aðra ályktun en þá, að þar hafi verið við störf bjánar eða að menn í fyrir-
tækinu hafi vitandi vits og skipulega unnið með þeim sem voru að ræna
bankann og settu Glitni í þrot.
blog.eyjan.is/esg
Eiður S. Guðnason
Siðlausir útrásarvíkingar
þjóðkirkjunnar
Við Íslendingar erum flest-ir sammála um að helstu
auðlindir okkar eigi að vera í
þjóðareign. Ein mikilvægasta
auðlind þjóðarinnar er hinn
sameiginlegi trúar- og menn-
ingararfur sem hefur mótað
sjálfsmynd, samkennd og
þjóðar vitund okkar. En nú virð-
ist vera sem búið sé, allt í senn,
að meta trúararf okkar til fjár,
einkavæða hann og græðgis-
væða.
Milljarða auðlindir
Ég er að tala hér um kirkju-
jarða-eignirnar sem mynduð-
ust í þá daga þegar kaþólska
kirkjustofnunin drottnaði hér
á landi allt frá kristnitöku
til um 1550. Kirkjustofnunin
kaþólska sölsaði þá undir sig
eignir landsmanna, oft með
kúgun, ofbeldi og óhugnan-
legum stofnunarþunga. Lands-
menn áttu ekkert val, hér ríkti
trúarnauðung, enginn komst
undan. Í Evrópu var ranglætið
svo yfirgengilegt að siðbótar-
menn eins og Marteinn Lúter
risu upp, mótmæltu og breyttu
siðnum. Eftir siðbreytingu hér
á landi allt fram á nýliðna öld
var það því framandi hugsun
að einhver kirkjustofnun eða
trúfélag ætti þessar eignir.
Með siðlausum samningi
sem gerður var fyrir aðeins
þrettán árum var hins vegar
gengið svo frá að þjóðkirkju-
stofnunin fengi allar þessar
kirkjusögulegu auðlindir allra
landsmanna. Samningurinn
grundvallaðist á kaþólskum
kirkjuskilningi þar sem „kirkj-
an“ er skilgreind sem stofnun
og „arfur kristninnar“ er skil-
greindur sem eign stofnunar-
innar. Þessi kirkjuskilningur
er nokkuð sem lútersk kirkja
var einmitt stofnuð til að berj-
ast gegn og vara við! Þetta er
í andstöðu við þá lútersku trú
sem Stjórnarskrá Íslands heitir
vernd og stuðningi. Hér erum
við færð nokkrar aldir aftur í
tíma, aftur fyrir siðbreytingu.
Þessi siðlausi samningur setur
allt tal um trúfélagafrelsi á
svið fáránleikans.
Nú, þegar hin almenna kirkja
á Íslandi vill aðskilnað ríkis og
þjóðkirkjustofnunarinnar, eru
sumir talsmenn stofnunarinnar
farnir að tala æ meir eins og
siðlausu útrásarvíkingarnir
gerðu fyrir hrun. Þeir segja „jú
endilega að greina á milli ríkis
og kirkju, en vitið þið bara, að
við höldum einir hinum kirkju-
sögulega arfi og milljörðunum
öllum um ókomin ár“. Þeir telja
sig eina vera hina sönnu kirkju
en ekki fólkið í landinu eins og
Lúter gamli hélt fram.
Þingvellir og Garðabær
í eignasafni
Sr. Sigurður Árni Þórðarson,
prestur í Neskirkju og kirkju-
þingsmaður, er einn af þeim
starfsmönnum þjóðkirkjunnar
sem skrifa reglulega pistla
hér í Fréttablaðið. Hann skrif-
aði grein hinn 16. nóvember
sl. þar sem hann varar alvar-
lega við aðskilnaði ríkis og
þjóðkirkju. Af hans orðum
má ráða vissa hótun um að
ef skilið yrði á milli íslenska
ríkisins sem jú stendur fyrir
íslenska þjóð annars vegar og
hins vegar þjóðkirkjustofn-
unarinnar, þá myndi prestur
og hans kirkjustofnun taka
helstu dýrmæti Íslands og gera
ríkis sjóð gjaldþrota. Hann
skrifar; „Skilja strax? Ja, þá
verður ríkið jafnvel dæmt til
að skila öllu eignasafninu, sem
í eru nokkur helstu dýrmæti
Íslands, t.d. Þingvellir, allt
land Garðabæjar (land Garða-
kirkju), Borgar nes (land Borg-
ar). Ríkis sjóður Íslands hefur
jafnvel ekki burði til að skila
eða bæta. Þjóðkirkjan óskar, að
ríkið skipti sér sem minnst af
málum hennar.“ Þetta minnir
óneitanlega á hrokafullt tal
forstöðumanna bankanna og
útrásarvíkinga fyrir hrun,
– en nú bara í skjóli kirkju
og Krists. Hver þeirra skyldi
ætla að eigna sér Þingvelli?
Hver þeirra ætlar sér allan
Garðabæ? Jarðirnar er nú
ekki hægt að flytja til Cayman
eða Tortóla en arfinn og arð-
inn er eflaust hægt að flytja
út. Hvaða þjóðkirkjuprestur
eða starfsmaður Biskupsstofu
skyldi nú vera að taka út
kirkjusögulegan arf minna for-
mæðra og forfeðra – eða þeirra
ca 65.000 Íslendinga sem kjósa
að vera utan þjóðkirkjunnar?
Við eigum rétt á að fá að vita.
Stofnunin hlýtur að hafa skrá
yfir þessa hluti.
Kirkja misnotuð
Hvaða „kirkju“ á kirkjuþings-
maðurinn við þegar hann full-
yrðir „Þjóðkirkjan óskar, að
ríkið skipti sér sem minnst af
málum hennar“? Kirkjuhug-
takið er nefnilega notað á tvo
vegu á kirkjuþingi. Annars-
vegar þegar stofnunin er að
afla fjár frá ríki og þjóð. Þá er
hugtakið „kirkja“ látið merkja
alla þjóðina í aldanna rás. En
þegar kemur að ráðstöfun fjár-
ins og stefnumótun þá hentar
betur þrönga skilgreiningin,
þá stendur hugtakið „kirkja“ í
raun fyrir þröngan hóp starfs-
manna stofnunarinnar.
Líklegast vill kirkjuþings-
maðurinn að ríkið og þjóðin
skipti sér ekki af því hvernig
hann og hans félagar á kirkju-
þingi fara með sameiginlegan
trúararf okkar allra hinna.
Allt þetta knýr frekar á um
að sá siðlausi samningur milli
ríkis og þjóðkirkjustofnunar-
innar sem gerður var fyrir
aðeins þrettán árum, verði
rækilega endurskoðaður. Þjóð-
in má ekki leyfa neinum að
ræna hinum kirkjusögulega
arfi hennar. Íslendingar, stönd-
um vörð um okkar sameigin-
legu auðlindir.
Nú virðist vera sem búið sé, allt í senn,
að meta trúararf okkar til fjár, einka-
væða hann og græðgisvæða.
FRÉTTIR VIÐSKIPTI ÍÞRÓTTIR LÍFIÐ UMRÆÐAN
MÁ BJÓÐA YKKUR MEIRI VÍSI?
Stærsti frétta- og afþreyingarvefur landsins.
Ríki og kirkja
Hjörtur Magni
Jóhannsson
forstöðumaður og
prestur Fríkirkjunnar í
Reykjavík
RUNUKROSSAR
Helgi Ingólfsson
1919
R E STAU R A N T
AND LOUNGE
FRÁBÆR VÍN Í ÚRVALI
Radisson Blu 1919 Hótel Pósthússtræti 2 102 Reykjavík Sími: 599 1000
Í hjarta miðborgarinnar býður veitingastaðurinn 1919 upp á girnilega þriggja
og fimm rétta jólamatseðla og jólahlaðborð fyrir hópa. Flauelsmjúkir forréttir,
safaríkar jólasteikur og gómsætir eftirréttir koma þér í sannkallað jólaskap.
Pantaðu borð núna og njóttu þess að taka forskot á jólasæluna.
JÓLIN KOMA TIL ÞÍN