Sameiningin - 01.08.1892, Blaðsíða 29

—93—
alveg sannfærðir um aS stór meirihluti af söfnuðum hans vilja
enga aðra trú hafa en vora lútersku harnatrú, þótt ýmsir hafi
um stund látið villa sjónir fyrir sjer með ofsafullu orðaglamri.
Prestsskapar saga síra Magnúsar er annars frá upphafi til
enda einhver hin hágasta, sem vjer þekkjum. Sú aumasta
drykkjuskapar-óregla, sem nokkur íslenzkur prestur hefurgjört
sig sekan f, verður saklaus í samanhux-ði við atferli hans.—Mörg-
nm sýnist það býsna saklaust, að neita því að til sje noklcur eilíf
fyx’irdæming. Hann var einn af þeirn. Nú er hann farinn að
neita öllum aðalatriðixm ki’istindómsins. Og svo hefur hann
ratað út í allar þessar ógöngur út úr öllu saman.
Vmsurn hefur ef til vill fundizt það óþarfi, hvað mikið vjer
höfum talað í blaði þessu um það ti’úaratriði, sem síra Magnúsi
varð að fótakefli. En þegar það er nxx orðið augljóst og opinhert,
hvert neitun þessa eina atriðis lxefur leitt hann, skilja nxenn ef-
laust, að oi’ð vor hafa ekki verið ófyrirsynju. j)aS' er ætíð hætta
á ferðum, þegar farið er að víkja frá guðs orði í lcenning kirkj-
unnar, hversu mikið smáatriði, sem það kann að virðast í fyrstu.
það, sem allir kennimenn kirkju vorrar ættu að láta sjerannast
um af öllu, er að sýna trúmennsku við guðs heilaga orð og víkja
ekki fi’á því, hvorki til hægri nje vinstri. Dæmi síra Magnúsar
virðist oss vera aðvöi’unarhróp frá di’ottni til íslenzku kirkjunn-
ar um að vera trú yfir því, sem faðir vor á himnurn hefur sett
hana yfir. Guð gefi það rnegi öðrum að varnaði verða!
ÞING VALLANÝLEND UFEliÐ.
Eptir síra Hofstein Pjetursson.
Samkvænit fyrirmælum kirkjuþingsins og Ixeiðni Þingvallanýlendu-
safnaðar fór jeg vestur til Þingvallanýlendunnar tii þess áð prjedika og
vinna prestsverk fyrir söfnuðina þar. Jeg lagði á stað frá lieimili mínu í
Argyle föstudaginn 15. júlí til Winnipeg. Þar var jeg um næstu helgi.
Jeg prjedikaði þar í kirkjunni 17. jiílí og g jörði ýms prestsverk. Þriðjui
daginn 19. júlí fór jeg svo frá Winnipeg til Þingvallanýlendunnar. Þar
var jeg vilcu tíma. Á íimmtudaginn 21. júlí messaði jeg í samkunduhús-
því, er Þingvallanýlendumenn hafa komið sjer upp í rniðri hyggð sinni.
Það hús er eigi enn þá fuligjört. En það verður allstórt og veglegt hús.
Daginn eptir messaði jeg í skólahúsinu Lögherg. Það skólahús erívestui'-
hluta nýlendunnar. Á. sunnudaginn 24. jiílí messaði jeg aptur í samkomu-
liúsinu. Og mánudaginn fór jeg norður í Löghergsnýlendu. Jeghjelt