Sameiningin - 01.01.1893, Qupperneq 8

•168—
Leggjnm þá allir út á djúpið. það er rödd droltins vors, erkall-
ar oss. Enda þótt hann kalli oss á níundu, og ef til vill á elleftu
stundu, enda þótt vjer heyrum hann segja: „Hví standið þjer
hjer allan daginn iðjulausir?“— þá segir hann þó: „Farið þjer
í víngarð minn, og það, sem rjett er, munuð þjer fá til
launa“. Hinir síðustu geta orðið fyrstir eins og hinir fyrstu
i síðastir. það er að vísu ofur-lítill skattur, sem vjer
leggjum á oss, kristnu vinir, en svo iítill, að vjer vitum
ekki af því, og erum jafn-ríkir eptir sem áður af þessa hoims
gæðum. En drögum í guðs hænum ekki lengur að gjalda haun.
því það er heilagur skattur, kærleiksskattur, sem vjer höfum
dregið undan í mörg ár. Oss ber því nú, einmitt nú, að leggja
út á djúpið; það er aldrei svo lítið, sem vjer fáum til hlutar, að
það sje ekki margfalt hættumeira, já saknæmara, að bíða leng-
ur byrjar. Hugsum öldungis ekki um fátæktina, ómöguleg-
leikana, verzlunarkjörin, peningaleysið, eða um það, að vjer
þurfum að rjetta einhverjum öðrum hjálparhönd, eða að vjer
verðum að gjöra þ->ð og það fyrir sjálfa oss, því á meðan vjer
erum að velta jressu fyrir oss, ölum vjer upp í oss kærleiksleysið.
nærsýnina og nápínuskapinn, sem aldrei hefurneitt til að leggja,
hvernig svo sem á stendur, og liversu hátt *em guð og menn
kalla. Leggjum allir út á kristniboðsdjúpiö. Hikum oss ekki
lengur. Vjer höfum ekkert til afsökunar. Yíirgefum strendur
vandræðanna, strendur frægðarlausrar kyrrsetu, og leitum oss
kristilegs frama og frægðar með því að ferðast í anda með öðr-
um kristnum mönnuin til fjarlægra stranda, til jijóðanna, sem
sitja í myrkrinu, og leggjum vorn lítinn skerf þar í guðs fje-
hirzlu. Og vjer tökum það inn með annari hendinni, sem vjer
gefum með hinni, því tneð þessu flytjum vjer kristniboðsmálið
í voru eigin landi. Vjer búum því giiðastað í hverri kirkju-
sókn og á hverju einasta heiinili. Hinn árlegi kærleiksskerfur
til heiðingja-landanna veröur árlegur kærleiksfjársjóður safnað-
anna. Og slíkt mál, sem þetta, vona jeg að hjeraðsfundir taki á
dagskrá sína.
Undirfelli, í Októbermánuði 1892.