Sameiningin - 01.08.1900, Blaðsíða 14

04
hundruS ár og notiS þeirrar blessunar, sem kristindóminum
fylgir.
Á þessum níu hundrað ára tíma hefir allt hið bezta í
fari þjóðar vorrar fyrir guðlega náð endrfœðzt og helgazt
af hinum blessunarríku áhrifum kristinnar trúar.
Frá kyni til kyns hefir drottinn verið traust og athvarf
þjóðar vorrar og á dásamlegan hátt varðveitt hana í hinni
þungu og erviðu baráttu hennar fyrir lifinu, þrátt fyrir afar
örðug lífsskilyrði.
Hann hefir varðveitt tungu vora og þjóðerni.
Hann hefir haldið íslenzkri kirkju og kristindómi við,
svo vér eigum náðarboðskaþinn um fesúm Krist í hreinni og
óbrjálaðri mynd.
Hann hefir leitt brot af hinni íslenzku þjóð vestr um haf
og ekki yfirgefið hana þar, heldr safnað hinum tvístruðu
börnum hennar saman lír dreifingunni og látið sitt blessað
orð og sín háhelgu sakrament búa meðal þeirra með anda
sínum og krafti.
Á þessari níu hundruð ára afmœlishátíð íslenzkrar
kristni finnr hið evangeliska liiterska kirkjufélag íslendinga
í Vestrheimi sér skylt að senda kirkjunni á íslandi kveðju
sína í drottins nafni.
þaðflytr henni, prestum hennar og leikmönnum, háum
og lágum, hugheilustu blessunaróskir. það biðr almáttugan
föður vorn á hœðurn að vernda hana og blessa á allri ókorn-
inni tíð og gefa henni náð til að vera Ijós og leiðtogi þjóðar
vorrar á vegi eilífrar sáluhjálpar, og um leið saltið, sem ver
hana spilling og dauða.
það vonar, að þjóðkirkjan á íslandi og kirkjufólkið ís-
lenzka í Vestrheimi megi ávallt haldast í hendr og miðla
hvort öðru af þcirn andans auð, sern drottni þóknast að gefa
á ókomnurn tímum, báðum til blessunar, svo að kœrleikrinn
til frelsarans og endrminningin um sarneiginlegan uppruna
tengi íslenzk hjörtu ávallt sarnan, hvar sern þau eru í
heirninum.
Ályktanir þessar voru samþykktar í einu hljóði. Séra