Sameiningin - 01.08.1900, Side 19

var ályktaö, að skrifari kirkj uíeiagsins skyldi senda það bisk-
upi Islands, hr. Hallgrími Sveinssyni.
1000-1900.
Prédikan út af fagna'iaratburði kristnitökunnar, sem séra Jön Bjarna-
son flutti í Selkirk að kvöldi sunnudagsins 24. Júní.
Enn sagði hann þeim þessa dœmisðgu: Líkt er guðs
ríki súrdeigi því, er kona ein tók og faldi í þrem mælum
mjöls, unz það allt sýrffist.—Matt. 13, 33 (Lúk. 13, 20—21).
það er fyrir oss alla, kristna íslendinga, stór hátíðardagr
í dag. Árið þetta, sem nú er yfir oss að líða, er eins og þér
vitið allir, kærir tilheyrendr, júbílár—drottinlegt fagnaðarár—
í kirkjusögu þjóðar vorrar. Árið 1900 bendir til baka til árs-
ins 1000, þá er kristindómrinh fyrir náð drottins varð íslenzk
þjóðareign. Vér rennum huganum aftr í tímann, fljúgum í
anda yfir úthaf heilla níu alda, níu hundruð ára, til þess að
nema staðar við lang-merkasta og fagnaðarríkasta atburðinn í
þjóðlífi voru—kristnitöku Islendinga á alþingi þetta síðar
nefnda ár. Og það vill þá líka svo vel til, að nú einmitt í
dag eru nákvæmlega níu hundruð ár liðin síðan kristnitakan
hjá forfeðrum vorum varð að alþjóðarsamþykkt. því á Jóns-
messu, 24. dag Júnímánaðar, árið 1000 eftir Krists fœðing
var það, að sú allsherjar þjóðarsamþykkt náði fram að ganga
á þingvelli við Öxará. „þetta er sá dagr, sem drottinn
gjörði“—segir hið guðinnblásna sálmaskáld á gamla testa-
mentis tíðinni—; ,,fögnum og verum glaðir f honum“ (Sálm
118, 24). Árið er fyrir oss fagnaðarár, og þessi dagr stendr
úthleyptr í endrminningunni eins og aðal-dagrinn,—sannkall-
aðr afmælisdagr íslenzku kristninnar.
það þarf ekki fyrir neinum kristnum íslendingum að fœra
fram nein rök þvf til stuðnings, að hér sé fyrir oss að minnast
framúrskaranda fagnaðarefnis. þeir allir, sem með trúuðum
hjörtum halda því föstu, að sæla sín hin lang-mesta sé í þvf