Sameiningin - 01.11.1943, Blaðsíða 18

112
hvorfið heimleiðis með ánægju og gleði í huga. Trúað get
eg að margir hafi líka um það hugsað þá, að nú þyrfti að
“nota hinn hentuga tíma”, og byggja vel í þjónustu Guðs,
og hans ríki til eflingar.
Eg fór til Vancouver næsta morgun með tengdabróður
mínum, Mr. L. H. Thorlakson og konu hans. Heimili þeirra
er í Vancouver, en þau höfðu komið til Seattle um helgina
til að vera viðstödd innsetning frænda síns í prestsembættið.
Á vegum þeirra var eg svo næstu vikuna, og naut þar hinnar
unaðslggustu og uppbyggilegustu dvalar. En um þann þátt
ferðalagsins hygst eg að skrifa seinna, nákvæmar. En
mánudaginn 18. júlí hvarf eg aftur til Seattle, og dvaldi
þar nú á ný liðuga viku. Dvaldi eg þá mest af tímanum á
hinu nýja heimili sonar míns og tengdadóttur. Var það
ósegjanlega gaman fyrir mig, að vera þar hjá þeim og.
ferðast svo um með syni mínum, og koma á eitt vingjarn-
legt heimilið eftir annað, o‘g tala þá oft um þátttöku í
safnaðarstarfinu, og um framtíð og sigurmöguleika starfs-
ins. Mér fanst eg vera orðinn ungur aftur og fær í flestan
sjó! Eg var tekinn að læra á ný, en jafnframt var eg þó líka
að reyna að kenna! Eg messaði í kirkju Hallgrímssafnaðar
á íslenzku sunnudaginn 25. júlí við all-góða aðsókn. Söngur-
inn var aftur ágætur, og alt virtist benda á lifandi starfsemi.
En þessi ferð mín varð auðvitað að enda svo sem aðrar
ferðir.. Á lestina steig eg til beimferðar miðvikudaginn 28.
júlí. Gott var og unaðslegt aftur að koma heim, eins og
ávalt. Þegar heim kom, var frábærlega mikið verk fyrir
hendi. Sá eg varla fram úr því. En ferðalagið og hvíldin frá
vanalegum störfum hafði gefið mér byr undir báða vængi.
Eg hafði yngst! Mikið af starfinu var ljúft, og flutti mér
sína blessun, þó að inn í það fléttuðust, eins og oftar sorg-
legir þættir.
II.
Til Vancouver B. C., Blaine og Poini Roberis Wash.
Eins og eg mintist á að framan, ferðaðist eg' til Vanvouver
B. C. meðan eg var á vesturströndinni í sumar, og kom eg
þá líka til Blaine og Pt. Roberts í Washington. ríkinu. Fram-
kvæmdarnefnd kirkjufélagsins hafði beðið mig að skreppa
til Vancouver meðan eg væri þar í grendinni, og eiga þar
til við nefndina, sem hefir beitt sér fyrir krjstindómsstarfi
á vegum okkar kirkjufélags. Var mér ánægja mikil að verða