Sameiningin - 01.03.1930, Page 6

68
bar, var hinn mikli Níagarafoss í nánd við Buffalo. Er hann eins
og kunnugt er mesti foss Ameríku og fegursti um leið og hann er
einn mesti og fegursti foss í öllum heimi. Við ókum fyrst meðfram
hinni fögru og lygnu Níagara á. Alt 'var svo kyrlátt og rólegt.
Ekkert sem boðaði nálægð hiíis mikla náttúru-undurs. En senn koma
strengirnir. Þar situr strandað skip fast á klettum. Hafði slitnað
upp og var að berast í fossinn með þremur mönnum á. Þeim bjarg-
a,?S meö naumindum eftir að skipiö festist. Svo steypist áin innan
skams í hinn mikla foss. Eyrir ofan fossinn er skógi vaxinn eyja,
sem klýfur fljótið, svo fossarnir veröa tveir. Canada-megin er
skeifu-myndaði fossinn (Horseshoe Falls), sem mjög var hulinn
úða. Við fórum þar í vos-klæði og stigum inn í lyftivél, er fór með
okkur niður á bak viS fossinn. Bandaríkjamegin er fossinn beinn
('American Falls). En stór klettur skiftir honum þannig, a8 öðru
megin myndast hin fagra brúöarslæSa fBridal Veil). Dvöldum þarna
við fossinn nokkurn hluta sólríks eftirmiðdags og gleymum aldrei
því dýrðlega perluflóði, sem blasti viö okkur.
Mér koma í hug, er ég hugsa um fossinn, ummæli úr skáldsög-
unni “The Rosary” eftir Florence Barclay. Ein sögupersónan, Jane
Ohampion, er í vanda miklum, þó ekki væri hún líkamlega veik.
Henni hugkvæmist aS senda eftir lækni. Læknisráðið er þetta:
“See a few great things. You will like to remember, when you are
pouring water in and out of tea cups, ‘Niagara is flowing stilh’ ” (Þú
þarft að sjá nokkuð af þvi stórfengilega. Þér kemur vel að minnast
þess er þú rennir vatni í og úr tebollunum að Niagarafossinn er enn
viö lýði). Mun það gott ráð við ýmsu smálegu og mun hugur minn
hvarfla að því, ef leið fer í mig við leirtauið.
New York borg veröur ekki lýst í stuttu máli. Enda gerist þess
ekki þörf hér. Hin nýja borg er að rísa upp tíguleg og fögur eins
og úr álögum, en skuggahverfin eru eins og hamurinn sem maður
vonar að hún felli af sér að fullu með tíð og tíma. Mun það þó
eiga langt í land. Finst manni hún fremur safn af borgum en ein
borg, svo kennir þar margra grasa. Þar er samsafn allra þjóða
og á höfninni liggja skip allra þjóða. Mér fanst æskudraumur ræt-
ast er við sigldum út frá höfninni og fram hjá frelsisgyðjunni
(Statue of Liberty), er Frakkland gaf Bandaríkjunum á 100 ára
afmæli sjálfstæðis þeirra 1876, þó ekki væri henni komið fyrir í
ihöfninni fyr en 1886. Er hún eftir listamanninn Bartholdi og er
risavaxnasta bronze myndastytta í heimi. Hvert skólabarn i Banda-
ríkjunum dreymir um það að fá einhverntíma að sjá þessa ímynd
frelsisins. Þann draum hafði ég einnig átt. En ekki fanst mér á
því nokkur vafi að hýrari var gyðjan í bragði, er hún fagnaöi okkur
á heimleið.
Tíu daga sjóferðin frá New York til Kaupmannahafnar var alveg
einstakur þáttur í ferðalaginu. Ætla ég ekki að lýsa henni að