Sameiningin - 01.10.1918, Page 8

232
um og glæða hjá þeim hlýliug til menningar feðra sinna.
Nokkrir af prestum kirkjufélags vors hafa og veitt til-
sögn í íslenzkum fræðum á skólum í söfnuðum sínum. Sá
þeirra, er þetta ritar (hann heitir Björn Jónsson), kom á
daglegum skóla á sumriun í sínu fyrra prestakalli og
kendi þar sjálfur alla daga sum sumrin, en hin sumrin
réði hann með sinni sóknarnefnd kennara til að kenna þar
íslenzku. Hann sótti það liart á kirkjuþingum ár eftir ár,
að fá söfnuði kirkjufélagsins til að koma upp íslenzkum
skólum einhvern tíma árs. ísl'enzkan skóla hélt séra
Kristinn á Garðar nokkur sumur, og víða hafa komist á
kvöldskólar eða laugardagsskólar í söfnuðum vorum.
Þessi stefna vor er óbreytt enn að öllu Ieyti, enda
þótt vér lokum ekki augum fyrir því, að á sumum stöðum
er ný kynslóð komin til sögunnar, sem þrátt fyrir allar til-
raunir eldri manna kann ekki íslenzku, svo andlegum
þörfum hennar verður að gegna á ensku máli, ef maður
ekki á að verða svikari við Drottin sinn. Alla viðleitni
til þess að efla og’ glæða þekkingu á tungu og sögu feðra
vorra ber oss að virða, og vinna að því af öllum mætti, að
flytja með oss alt, sem gott er í menning fortíðarinnar.
Frá þeirri stefnu víkur kirkjufélagið aldrei.
Á kirkjuþingi voru hinu síðsata var því máli hreyft,
sem nú um ræðir. Forseti lagði það fyrir þing í ársskýrslu
sinni og bað þingið að taka það til meferðar. Varð dag-
skrár-nefnd þingsins við því fúslega og var það gert sjö-
unda mál á dagskrá. (Sbr. Gjörðabók bls. 11 og bls 24).
Áður en að því máli kom, barst þinginu bréf frá Good-
templara stúkunum í Winnipeg um samvinnu við þau fé-
lög að viðhaldi íslenzkrar tungu. Þeirri málaleitun var
vísað til dagskrár-málsins nr. 7. (tungumálin). Ekki er
því að neita, að mörgum þingmönnum fanst hinn yfir-
standandi stríðstími Óheppilega til þess valinn að byrja
nýtt starf í þessa átt. Varð það því að samþykt, er málið
nr. 7 á dagskrá kom til afgreiðslu, með áföstum fvlgilið
Goodtemplara ávarpsins og vegna lians, að fresta málinn
um óákveðinn tíma. En síðar tók þingið málið aftur ti]
meðferðar. Var það þá falið þingnefnd til yfirvegunar.
Var formaður þeirrar nefndar hr. Adam Þorgrímsson og