Sameiningin - 01.03.1920, Blaðsíða 6

70
miklu aÖgengilegri, en hinar ströngu kröfur Jesú um
endumýjungu liugarfarsins. En inni í hinu fagra agni
er öngullinn, og áður en varir krækist hann í þá, og svo
er togað af alefli I línuna, en iþá er oft of seint að sprikla
og veita mótspyrnu; línan heldur. Og' skyldi þá einhverj-
um, með Guðs hjálp, hepnast að rífa sig lausa, þá sleppa
þoir þó aldrei óskaddaðir þaðan.
Þessar og þvílíkar eru þær ginningar, sem heitt er
á vorum dögum af óvina öflunum. ]\fargvíslegar eru þær
stefnur, sem rísa upp á móti kristindóminum, fullar af
hindurvitnum og fáránlegum liégóma kenningum, hvað
sem þær nú heita allar saman: Christian Science, Guð-
speki, Spiritismi og allir þessir “ismar” og fræðikerfi,
sem alt er að verða fult af. Alt saman hættulegra, en
beinar árásir opinberrar afneitunar á kristindóminn.
Hér áður, meðan Ingersoll og Brandes og aðrir slík-
ir mótstöðumenn voru í fullu fjöri og börðust með
mælsku og snilli á móti kristindóminum, þá var ekki vandi
að vita, hvar menn vildu standa; þá var oft hressandi að
herjast, því það voru eins og fangbrögð tveggja jötna,
kristindómsins annars vegar og hinnar beinu afneitun-
ar og f jandskapar hins vegar. En hinn mikli óvinur hef-
ir nú breytt um bardaga aðferð og kemur nú fram á svo
lævísan hátt og í svo velgjörðu ljóssengils gerfi, að það
or jafnvel erfitt fyrir útvalda (Matt, 24, 24), að sjá við
vélabrögðunum, hvað þá fyrir liina hálfvolgu og hlut-
lausu. Kristur og postularnir hafa sagt þetta fyrir og
varað við hættunni. Nú er tími til að vakna! Vakir
þú?
Nú ríður á að sá eldmóður grípi unga menn, sem virki-
lega vilja standa Krists megin, að þeir breyti eins drengi-
lega við sinn himneska konung, eins og hinir ungu menn
í Canada breyttu við sinn jarðneska konung. Nú má
enginn hlífa sér, enginn draga af kröftum sínum, enginn
vera aðgjörðalaus. Nú ríður á að sækja á og koma bar-
áttunni út úr leynikrókunum inn í hið fulla dagsljós. Nií
ríður á, að vér séum samtaka og svnum, hvort í oss sé
nokkur dáð og atorka, hvort oss sé alvara með kristin-
dóm vorn eða ekki. Vei gauðiim, sem hlífa sér. Eg veit,
að það verður ekki heiglum lient, þegar út í algleyming-