Sameiningin - 01.03.1920, Blaðsíða 8

72
gjörið þjóðirnar að lærisveinum!” Það virtist fásinna
og draumórar. En virkileiki varð það. Af hverju? Af
]>ví að postularnir voru fúsir á að gefa hjartablóð sitt
fyrir hann og hið heilaga málefni. 0g enn f dag- þarf
liann að halda á mönnum, sem velja með vitund og vilja
og em ekki hræddir við að fórna hjartablóði sínu í lieil-
agri þjónustu.
-------o------
Faðir vor, þú sem ert á himnum.
Þannig byrjaði meistarinn óviðjafnanlegi bænina,
sem hann kendi lærisveinum sínum.
Yanalega er þetta nefnt ávarp drottinlegrar bænar.
Það er einkum við síðari hluta þess, sem vér dveljum í
þetta sinn. í fyrri hluta ávarpsins nvá svo að orði kveða,
að Guð komi niður til vor með óviðjafnanlegri blíðu, en
í síðara hlutanum mænum vér í hæðirnar til hans. Fyrri
lilutinn væri ófuílkminn án hins síðara. Að vísu þurfum
vér mennirnir að sannfærast um Iþað, að ekkert er að
óttast við að koma til hins blessaða föður, að hann er
blíðari en nokkur maður getur verið; en vér verðum líka
að minnast þess, að vér erum ekki jafningjar lians, held-
ur svo miklu sem himininn er jörðinni hærri, svo miklu
eru Drottins vegir hærri vorurn vegum. Til þess að minna
lærisveina sína á heilagleik og hátign Guðs, hagar Jesús
ávarpinu þannig: þn, sem ert á himnum.
AíeÖ jveim orðum er ekki verið að draga úr alstaðar-
nálægð Guðs, ekki verið að takmarka lianu við þann stað
einan, sem nefndur er himinn, ekki verið að neita tilveru
hans á jörðinni, ekki verið að hlaða neinn garð milli
lmns og þess, sem liann hefir skapað. Nei, ekkert slíkt
felst í orðunum, heldur er verið að benda á G*uð í lians
dýrðarfullu hátign, benda þér, maður, liver sem þú ert.
a veru, sem í öllum skilningi er þér æðri, veru, sem ]>ú átt
í öllu að lúta.
Djúp, heilög lotning hvílir því í þessum orðum.
“Drag skó þína af fótum 'þér, því sá staður, sem þú
stendur á, er heilög jörð.” Tak ofan höfuðfat þitt og
gakk með bevgt höfuð inn um hið heilaga fordyri bænar-