Sameiningin - 01.10.1922, Qupperneq 28

316
atriöum; gekk svo beint aö verki og flutti erindiö í heilögum anda
og Guös krafti. Guö hefir ætlaö okkur öllum eitthvert sérstakt
verk í riki sínu, og ef viö viljum leysa það vel af hendi, þá þurfum
við að losaSt við hindranirnar.
Kn af boðskap Jóhannesar lærum viö: Þaö er ei-tt, og að-
eins eitt, sem greiðir Drotni veg inn í hjörtu okkar: þaö, að afneita
syndinni, ekki útvortis iligjörðum aðeins, heldur vonzku og eigin-
girni hjartans. Og einn vegur aðeins til aö losast undan valdi og
örlögunt syndarinnar: sá, að veita frelsaranum viðtöku. Og til
merkis um það, að viö séum nýir rnenn og frelsaöir í Kristi, er ekki
nema ein sönnun til: sú, að bera ávexti samboðna iðruninni, sýna
hjartalag okkar í kærleika, ráövendni og hreinni hegöun.
Til hliðsjónar: Sálm. 32; 51; Jes. 1, 10-20; 40, 1-11; Matt. 23;
Jóh. 16, 7-9; Róm. 1, 18-25; 13, 11-14; Gal. 5, 16-26.—Sálmar: 1; 79;
222; 328; 13; 330; 13-17; 350, 6-8.
7. LEXIA : Frcisting Jesú—Matt. 4, 1—11.
MINNIST.: Mcð því að hann liefir liðið, þar sem hans sjálfs
var freistað, er hann fœr um að fullnœgja þeim, cr verða fyrir
frcistingu—Hebr. 2, 18.
Les: Matt. 3, 13-17; Mark. 1. 9-11; Lúk. 3, 21-22 ('söguna um
skírn JesúJ; einnig til samanburðar við lexíutextann: Mark. 1, 12-
13 og Lúk. 4, 1-13.
“Kristur jesús kom í heiminn til að frelsa synduga menn” (1.
Tím. 1, 15); en til þess þurfti hann að vera eins og eldri bróðir okk-
ar, leiðtogi okkar, vinur og fyrirmynd; mannlegur í alla staði;
þurfti að þroskast eins og við, á mannlega vísu, bera allar byrðar
mannlífsins og syndabyrðina með, þótt al-heilagur væri; þola sárs-
auka þess og þrautir, og ganga á hólm gegn öllu því, sem vi9
mennirnir höfum við að stríða fjes. 53. 11. 12; Fil. 2, 5-11; Heb.
2, 10).
Því var það, að þegar Jóhannes hafði prédikað í nokkra mán-
uði, þá kom Jesús til hans norðan úr Galíleu, gekk í hóp með synd-
ugum, iðrandi mönnum og lét skírast af honum í ánni Jórdan. Jó-
hanmes fékk að sjá dýrlega sýn að athöfn þeirri lokinni. Honum
var birt það, að Jesús væri sonur Guðs, hinn elskaði, sá er faðirinn
hefði velþóknun á.
(Það mun hafa verið i desember, árið 26, að Jesús var skírður.
Hann fór samstundis út í óbygð—líklega kletta-öræfm öðru hvoru
megin við Jórdan-dalinn — hafðist þar við í heilagri einveru með
Guði i sex vikur, likt og þeir Móse og Elia forðum (2. Mós. 24, 18;
5. Mós. 9, 9; 10, 10: 1. Kon. 19. 8); fastaði og baðst fyrir i krafti
andans til að búa sig undir Messiasar-starfið. Hann þurfti að sigra
freistingar, eins og allir ntenn. sem taka að sér heilagt verk í ríki
Drottins.
Þegar við höfum orðið fyrir heilögum áhrifum Guðs anda og
erum hvattir til að ganga með óskiftum hug i þjónustu Drottins,