Sameiningin - 01.06.1914, Side 3

83
Hann tók oft út miklar kvalir í banaleg-unni,
þótt unt væri oftast að stilla þær með meðulum.
Hann naut allrar þeirrar aðlijúkrunar, sem þekk-
ing og ástríki geta í té látið. Konan hans, frú
Lára, var nú sem fyrr bans sterka lijálparhönd,
og fósturdóttir lians, ungfrú Theodóra Hermann,
lærð hjúkrunarkona, annaðist liann með frábærri
alúð. Á það mintist hann aftur og aftur í bréfum
sínum, livað allir væru sér góðir; og liann var svo
hjartanlega þakklátur. Hjarta lians var fult af
kærleika til allra og liann var sáttur við alla
menn. Hann dó í sæluríkri trú á frelsara sinn
Jesú Krist, þeirri trú, sem liann liafði boðað
bræðrum sínum og kent svo lengi. Hann gekk af
liólmi sigrihrósandi í Jesú nafni.
Jarðarför dr. Jóns Bjarnasonar fór fram
þriðjudaginn 9. Júní. Hófst sorgarathöfnin á
lieimilinu að 118 Emily Str. kl. 1. e. h. Voru þar
viðstaddir einungis skyldmenni og nánustu vinir.
Sunginn var sálmurinn nr. 603 í sálmabókinni
(Af því að út var leiddur); séra Guttormur Gutt-
ormsson las 23. sálm Davíðs og bað bæn; flutti
þá séra N. Steingr. Þorláksson stutta húskveðju,
og var síðan sunginn sálmurinn nr. 440 (Nú héð-
an á burt í friði’ eg fer), og var síðan haldið til
kirkju. Var þar fyrir liinn mesti mannfjöldi, svo
livert sæti var skipað uppi og niðri, og ætlað er,
að nokkuð meira en þúsund manns liafi þar verið
samankomnir. Ivirkjan var sveipuð svörtum
sorgarblæjum. Átta prestar kirkjufélagsins báru
kistuna í kirkju; en úr kirkju o g úti í kirkjugarði
var liún borin af átta leikmönnum, embættis-
mönnum í Fyrsta lút. söfnuði. Athöfnin í kirkj-
unni liófst með því að sunginn var sálmurinn nr.
432, (Mín lífstíð er á fleygiferð) og Kyrie. Flutti
þá séra Björn B. Jónsson, forseti kirkjufélagsins.