Sameiningin - 01.06.1914, Síða 9

89
Hví skyldum vér ekki fagna yfir því, að liann hefir
kvaddnr verið á konungsfund til að meðtaka lárviðar-
sveig hetjunnar, sem lengi og trúlega hefir barist undir
merki konungsins? Sannarlega megum vér allir fagna
yfir því, að liann fékk heimfararleyfi án þess að elli og
eymd fengi áður bugað hann til fulls og gert lionum lífið
að birði. Já, lofað sé nafn drottins fyrir það, að hann
tók, einsog fyrir það, að liann gaf.—Já, lofað sé drottins
nafn fyrir þennan dýrðlega mann, sem hann gaf og tók.
En fánýt er lofgjörð vor og þakklæti vort ófullkom-
ið, ef vér ekki látum þakklætinu neina fórn fylgja. Og
hvað eigum vér þá að bera fram sem fórn til þakkargerð-
ar fyrir vin vorn? Þá fórn, að einsetja oss það hér við
kistuna hans, og biðja guð að gefa oss náð til að fram-
fylgja því síðar, að geyma alt hið góða, sem hann kendi
oss, að styðja það alt, sem hann áformaði, að hlúa að því
öllu, sem hann elskaði, að leiða fram til sigurs alt það,
sem liann barðist fyrir. — Það heit skulum vér hér allir
vinna í Jesú nafni og með því þakka honum, og þakka
guði, sem gaf oss hann. -
Drottinn gaf og drottinn tók
lofað veri drottins nafn.—Amen.
Dr. séra Jón Bjarnason.
Ræða flutt við útförina í kirkjunni 9. Júní.
Eftir séra Eriðrik Friðriksson.
Að foringjar veittu forystu í ísrael, að fóllvið Jcom
sjálfviljuglega—fyrir þao lofið drottin. Heyrið þér.
hlustið á, drottin vil eg vegsama, lofsyngja drotni, Isra-
els guði.—Dóm. 5, 2—3.
Þegar eg nú stend í þessu guðs húsi og sé fyrir mér
þennan stóra söfnuð þjóðar minnar og kistuna, sem
geymir látnar leifar þess manns, sem drottinn vor og guð
hefir gefið oss að foringja, þess manns, sem var einn
hinn fyrsti brautryðjandi drottins meðal þjóðflokks vors