Sameiningin - 01.06.1914, Qupperneq 13

93
kistu þessa frumherja og forystumanns særi eg yður, þér
ungu synir og dætur þjóðar vorrar liérlendis: Gefið yð-
ur guði, helgið yður lionum og lifið fvrir liann; kynslóðir
koma, kynslóðir fara allar sömu æfigöng; ó, látið þó ekki
eilífa lagið þagna, þótt liinir eldri smámsaman hnígi til
moldar; strengið þess lieit á þessarri þýðingarmiklu
stund.
Eg stend hér í dag, fyrst og fremst í nafni guðs og
frelsara míns Jesú Krists, og liefi það hlutverlc að skera
upp herör fyrir drottinn minn, svo að koma mættu ungir
kraftar í mikla skarðið, sem nú er orðið í fylkingu drott-
ins. Þar næst vil eg í mínu eigin nafni bera fram þakk-
læti mitt til guðs fyrir þá náð lians við mig, að hann leyfði
mér að kynnast persónulega þessarri lietju sinni, sem eg
lengi dáðist að áður, en elska nú fyrir alt það góða og
blessunarríka, sem eg varð hjá honum aðnjótandi. Eg
þakka guði fyrir, að eg fékk að koma liingað á þessum
tíma áður en það varð of-seint að kynnast lionum, og
fyrir þær blessunarríku stundir, sem eg liefi haft liér í
ldrkju þessari.
Og eg stend hér í nafni íslenzku kirkjunnar heima,
samkvæmt umboði herra biskupsins yfir íslandi, sem
bauð mér fyrir sína liönd að flytja við þessa jarðarför
hjartfólgna þökk heimakirkjunnar. Já, eg veit, að á bak
við þetta skeyti að lieiman stendur þakklæti og virðing
alls liins kristna lýðs lieima á gamla landinu. Eg veit að
nafn dr. Jóns Bjarnasonar mun lifa einnig þar í heiðri
og ljóma í sögu kirkju vorrar. Hann var á undan öllum
vorum samtíðarmönnum hrópandi rödd til kirkjunnar
heima; og minning hans mun lifa þar og ljóma ásamt
liinum öðrum stjörnum, sem guð liefir tendrað á sögu-
himni vorum, mun lifa í þeirri fylkingu góðra guðs þjóna,
sem drottinn hefir gefið kirkju vorri.
1 síðasta sinn er þessi ástvinur vor prédikaði hér,
talaði hann um Hallgrím Pétursson, og reyndi að vekja
þakklæti vort við guð fyrir þá gjöf, Kú eiga einnig við
um hann sjálfan þau orð, sem á þeim degi voru fram-
borin hér í kirkjunni: Ilinir vitru skulu skína eins og