Sameiningin - 01.04.1916, Síða 15

45
liermanna skála. A vegi lians nrðu konungur, land-
stjóri, prestar, hermenn, konur, bændalýður, erfiðis-
menn og sakamenn. Því krossferillinn kemur allstaðar
við, í liverju húsi, í hverjum stað, og Jcsús gekk liann
frá enda til enda, svo allstaðar geti menn fundið til þess,
að Jesús er nálægur.
Milli krossferilsins síðasta daginn og krossferils-
ins, er Jesús áður fetaði, er þessi munur, að áður var
liann sífelt starfandi, nú varð hann að bíða aðgjörða-
laus. 1 þrjfi ár flutti hann fagnaðarerindið í samkundu-
húsunum, í bátum á vatninu eða í grösugum hlíðum. Nú
þegir iiann, og svarar engu orði. Dag og nótt liafði
hann starfað og farið borg- úr borg, óþrevtandi, ósérhlíf-
inn og áhugamikill. Nú er hann leiddur til og frá eftir
geðþótta varðmanna hans. Áður var það gleði lians, að
lækna hinn sjúka, lífga hina dauðu og- hugga hina syrgj-
andi. Nii liggur máttur lians í dvala, er hann sjálfur er
hrjáður og særður. Áður safnaði hann að sér lærisvein-
um og kendi þeim leyndardóma Guðs ríkis. Nú gerir
lxann sér far um að sjá þeim borgið, svo þeir fái að fara
í friði. Álla æfi lagði hann sig eftir því, að gera vilja
föður síns, nú ber hann ])að, sem á hann er lagt, sam-
kvæmt þeim vilja, sem ætíð er góður og til blessunar.
Ef vér mættum velja, myndi ekki hver og einn af oss
kjósa að starfa, fremur en að líða? Myndi ekki liver
hermaður heldur kjósa að gera áhlaup, og leggja þannig
út í dauðans liættu, en að standa á þilfari sökkvandi
skips, þar til vötnin lykjast yfir liann? Því sá, sem á-
hlaupið gerir, hefir nokkru til leiðar komið: hleypt liug
í aðra, rutt sigrinum braut með sjálfsfórn sinni; en hinn
fær ekkert gert, ekkert reynt, engu lijálpað áleiðis, ekk-
ert minnismerki eftirskilið. Móðurinni er létt um
hjarta meðan hún vakir vfir hag barna sinna og starfar
í þeirra þarfir fram á nætur, en finnur til áhyggju og ó-
róa, ef hún á að sitja hjá og ekkert liafast að. Hver
þjónn Jesú Krists myndi tíu sinnum heldur kjósa, að
boða og verja fagnaðarerindið fyrir óvinveittum lieimi
og leggja jafnvel lífið í hættu, en að láta þagga niður í
sér og heyra álengdar dyn baráttunnar. En hvílík