Sameiningin - 01.04.1916, Qupperneq 27

57
hafa veriö þeim flestum, eins og hann var mér, hvatning til meira
og betra starfs í framtíðinni.
RADDIR FRÁ ALMENNINGI
1 >í’i!(1 þessa aiiuast séra G. Guttormsson.
Bæn og bænheyrsla.
Úr bréfi frá manni 'í Minneota.
“Eitt af því, sem eg hygg aö sé kristindómslífi voru til dauða og
eyöileggingar, eða að minsta kosti til stórrar tálmunar andlegum
þroska v'orum, er tregöa vor og tómlæti í bæninni. Þaö mætti virö-
ast ótrúlegt, aö slík tregöa gæti átt sér staö hjá nokkrum þeim, sem
kristna trú játa. Eða ætti nokkur hlutur aö vera oss syndþjáöum
niönnum inndælli en þaö, aö mega koma meö öll vor vandltvæöi i
auömjúkri bæn fram fyrir algóðan og almáttugan fööur allrar
miskunnar og eiga þar ætíö vissa von um blessun og bænheyrslu?
Ef vér kappkostum aö fela öll vor efni, ástand vort alt, vísdómsráöi
Guös á vald, og ef vér biðjum eftir þeim meginreglum, sem fræðar-
inn frá himnahöll, v'or guðdómlegi frelsari, hefir kent oss, þá hefir
hann fullvissað oss um að faðirinn muni veita oss sérhvað það, sem
vér trúar-öruggir biðjum hann um í sonarins nafni. (Jóh. 16, 23).
Meinið mun oftast vera það, að vér trúum ekki fyrirheiti þessu um
vissa bænheyrslu—að vér álítum bænina þýðingarlausa og vanrækj-
um hana svo með öllu. En myndi frelsarinn hafa ámint lærisveina
sína eins iðulega um að vaka og biðja, eins og hann gerir, ef hann
hefði ekki þekt hinn mikla breiskleika mannlegs eðlis og þar af leið-
andi nauðsyn og nytsemi bænarinnar, til að styrkja samband vort
mannanna við algóðan Guð? Því það, sem hann sagði við lærí-
sveina sína, talaði hann vitanlega til vor allra.
Eg get vitnað um það fyrir öllum heimi, að eg hefi margoft
þreifað á bænheyrslu i minu lífi, og eins það, að þegar eg hefi
ekki verið bænheyrður á þann hátt, sem eg óskaði eftir, þá hefir
það orðið mér til blessunar. Mér hefði með öðrumí orðum í þau
skiftin orðið það til tjóns, hefði Guð látið að óskum mínum á þann
hátt, sem eg bað um. Það stendur stöðugt, sem Hallgrímur Pétursson
segir um þetta atriði, eins og flest annað:
“Vér vitum ei hvers biðja ber,
blindleikinn holds því veldur,” o.s.frv.
Og um nauðsyn bænarinnar segir hann þetta, sem allir kunna:
“Bænin má aldrei bresta þig,” o.s.frv.
Já, vér menninnir höfum sjálfir lykilinn að Drottins náð, Guð hefir
gefið oss hann í fyrirheiti sínu um bænheyrslu. Auðséð er, hve vel
Hallgrímur Pétursson þekti bænarlífið með allri þeirri blessun. sem