Sameiningin - 01.02.1917, Qupperneq 1

ametmnntn.
Mánaðarrit til stuðnings kirlcju og kristindómi íslendinga.
gefið út af hinu ev. lút. kirkjufélagi fsl. % Vestrheimi
RITSTJÓRI: BJORN B. JÓNSSON.
31. ÁRG. WINNIPEG, FEBRÚAR 1917 NR. 12
Hvert stefnir?
ii.
pá liggur það fyrir, að athuga stuttlega hina þjóðern-
islegu stefnu. Tveir eru aðal-þættir þess máls: 1. Sam-
band vort við heimaþjóðina á íslandi, 2. Aðstaða vor gagn-
vart þjóða-samsuðunni í Vesturheimi.
1. pegar horft er á nýjustu áttavita á leið til íslands,
þá er þess fyrst að minnast, að með góðu samþykki sumra
blaða og annara stórvelda, hafa niðjar íslands í Vesturheimi
nýskeð verið afmáðir af fslendingabók. Við oss er ekki
lengur kannast sem íslendinga. Brot það af íslenzka berg-
inu, sem hér hefst við í Vesturálfu, hefir gert verið að nýrri
þjóð og skírt Landar. Skírnartollinn ber að greiða sendi-
herranum, sem var á Garðar, en nú er heim farinn til síns
lands eins og Bernstorff þýzki.
petta hefir mörgum sviðið vestur hér og mörgum fund-
ist, sem nú hafi skörin farið upp í bekkinn. En þrátt fyrir
óvildarhug Magnúss prests og hans nóta, ber að kannast við
þann sannleika, að sitt er hvað, ísland og Ameríka. Winni-
peg verður aldrei gerð að Reykjavík og ekki Selkirk að Sel-
tjarnarnesi.
peir reka sig allir á þennan beitta brodd sannleikans,
hvort heima er eða hér, sem menninguna og þjóðernið þar
og hér ætla að steypa í sama mótinu. Hitt er viturlegra, að
hvorir þekki sjálfa sig og hvorir þekki aðra, að viðurkend sé
sérstaða beggja—og svo sé reynt að láta sér koma saman
og vinna saman meðan kostur er.