Sameiningin - 01.02.1917, Qupperneq 3

355
yrði af hinni sérstöku samvinnu, sem áður var nefnd, þá höf-
um vér fengið að sjá mörg samúðarmerki góðra manna,
lærðra og leikra, á íslandi, þótt ekki hafi borist í blöðum
nema “Bjarma.” Vér vitum það af bréfum, að kirkjufélag
vort á hlýhug margra presta heima, og nú eigum vér heima
sérstakan talsmann, þar sem er séra Friðrik Friðriksson, sem
með oss starfaði hér alt að þrem árum.
“Stenzt á hvað vinst og hvað tapast,” má líklega segja
um viðkomuna liðið ár, að því er til greina kemur samband
vort við ættlandið. En betur má ef duga skal, og er það
meira á þeirra valdi en voru, að leysa eða binda festarnar.
2. “Óhagganlegt náttúru-lögmál” heyrðum vér nýlega
lærðan íslending nefna hraðstreymi ungu kynslóðarinnar
inn í enska þjóðlífið. “Sýki” nefndi það aftur á móti á öðr-
um stað annar maður. Hvort það er “náttúrulögmál” eða
“sýki”, þá er það satt, að íslenzkan er að þrotum komin hjá
öllum þorra æskulýðsins á mörgum stöðum. pað var drep-
ið á þetta í fyrra, og þá urðu margir vondir. Nú er um það
talað sem staðreynd og um það kemur öllum saman árinu
eftir.
Um það hugsa nú margir góðir menn, hvernig lækna
megi “sýkina” eða breyta “náttúrulögmálinu”, hvort heitið
sem menn heldur kjósa. Heyrst hefir, að stórfengileg
þjóðernis- og móðurmáls-alda sé risin hér á sænum, og muni
nú fleyið berast aftur inn í íslenzka höfn. Nýtt hvítasunnu-
hvassviðri á að vera komið og muni nú þúsundimar fara að
láta skírast til íslenzkrar þjóðrækni. Aðrir kalla þjóðernis-
skraf það ekki annað en nasablástur.
Hvað sem öðru líður, þá er það víst, að um þetta efni
hefir verið rætt og ritað feikna mikið á síðustu tíð, og ætti
það að vera vottur um vakinn áhuga. En sá er galli á gjöf
Njarðar, að fæstir þeir, sem helzt þyrfti að vekja, heyra
það, sem sagt er, eða lesa það, sem ritað er. Unga fólkið, t.
d. í Winnipeg, les ekki íslenzku blöðin og hlustar ekki á ís-
lenzku ræðumar, nema hverfandi minnihluti þess. pað er
dágóður spegill af þessu, þjóðhátíðarhaldið. Á fslendinga-
degi heyrist ekki til ræðumanna, fyrir e n s k u frá leikvelli
unga fólksins, enda þótt þar tali einhver sá, sem “fæddur er
lofðungur íslenzkrar tungu.”