Sameiningin - 01.01.1910, Qupperneq 3

339
engin slík skifti lengr við yðr. En þér eruð í því tilliti
nærri því einstakleg undantekning í liuga. mínuru.
Heldr hefði eg nú kosið, að þér hefðuð sent xnér prív
at-línur en þetta opna bréf í „Kirkjublaðinu“. En hvað
um það — eg þakka yðr fyrir veivildina mér til lianda nú
sem fyrr, lielzt allt af áðr.
[Yðr finnst sumt, sem eg hefi sagt í „Sam.“ í garð
Islendinga austan hafs, talað af of litlum skiiningi. Má
svo vera. En, kæri og háttvirti vin! iiitt ber þá eigi síðr
vott um skilningsskort, er þér ímyndið yðr, að það muni
að mestu komið undir mér, hvort séra Friðrik Bergmann
verðr vikið úr íslenzka kirkjufélaginu hér. Það er
eins og þér ætlið, að trúmála-ágreiningrinn innan fé-
lagsins sé fremr öllu öðru, ef ekki eingöngu, fólginn í
persónulegri óvild milli okkar tveggja, séra Friðriks og
mín. 1 fyrra var af sumum hér leitazt við að telja al-
menningi trú um það, að svo væri, — enda var síðar ver-
ið að flagga með slíkum ummælum í biöðunum sumum á
íslandi; en þetta dettr naumast nokkrum manni í hug í
alvöru hér vestra lengr. Hvaðan er yðr annars komin
sú frétt, að það eigi að reka séra Friðrik! Ekki úr
„Sam.“, og naumast frá neinum, sem stendr á sömu hlið
sem eg í baráttunni. — Mér er allsendis óljóst, hvað gjört
verðr við mál séra Friðriks á kirkjuþingi í sumar. Það
verðr sennilega að mestu komið undir honum sjálfum.
En vitanlega hefir liann sjálfr endr fyrir löngu kveðið
þann dóm opinberlega upp yfir trúmálastefnu þeirri,
sem hann nú heldr fram — einmitt í deilu móti vðr forð-
um—, að hann á ekki lengr andlegt beimili í kirkjufélagi
voru eins og um það er búið — meðal annarra af honum
sjálfum — í grundvallarlögum þess.] Eg er hræddr um,
að þessi pati, er yðr hefir borizt, um að það eigi að reka
séra Friðrik. eigi rót sína að rekja til þeirrar meðvit-
nndar hjá honum eða hans fylgismönnum um það, að
hann sé andlega út úr hópi vorum. Nei, mig langar víst
ekki til að gjöra hann að píslarvotti og á þann hátt afla
honum frægðar.*)
*) Þetta í bréfinu út af því, aS Þórhallr biskup tók það
fram í áskoraninni í „Kirkjublaðinu", að ekki kœmi hann