Sameiningin - 01.01.1910, Qupperneq 31

367
hrífr hann burt frá olckr, en skilar hún okkr honum ekki ^
æfinlega aftr meS nýjum sigri?“
„ÞaS eru Grikkir, sem taka hann burt frá okkr“ —
sagSi annar, sem fór að leggja orS í belg. „Illmælum
þeim, en ekki guöunum. Þeir gléymdu því, er þeir voru
að iæra til verzlunar, hvernig á aS berjast.“
MeS þessum orSum fóru þeir í gegn um hliSiS og út
á hafnargarSinn, og blasti þá víkin viS þeim í allri fegrS
morgunbirtunnar. Þá er skvampiS í hafsöldunum heyrS-
ist, fannst hinum aldraSa sjógarp kastaS á sig fagnaSar-
kveSju. Hann dró andann djúpt, eins og anganin af sjón-
um væri honum Ijúffengari en af nardus-reykelsi, og hélt
hendi hátt uppi.
„Heitgjafir mínar voru fram bornar í Præneste, en
ekki í Antium — og sjá! Vindr út vestri. Þökk sé þér,
hamingiudís! móSir mín!“ — mælti hann alvarlega.
Vinirnir allir endrtóku þessa upphrópan, og þrælarnir
veifSu blysum sínum.
„Þarna kemr hún!“ — hélt hann áfram og benti á
galeiSu nokkra fyrir utan hafnargarSinn. „Myndi sjó-
maSr þurfa nokkurrar annarrar unnustu ? Er hún Lúk-
rezía þín, Kajus minn! yndislegri?“
Hann starSi á skipiS komanda, sem í alla staSi var svo,
aS hann taldi þaS sér til sóma. Hvítt segl lagSist aS hinu
lága siglutré, og árarnar sigu niSr í sjóinn, lyftust upp,
héldust snöggvast í jafnvægi, sigu svo aftr niSr eins og
vængr, sem látinn er hníga, reglulega, jafnt og stöSugt.
„Já, látum guSina í friSi“ — mælti hann stillilega og
einblíndi á skipiS. „Þeir veita oss tœkifœrin. ÞaS er oss
aS kenna, ef oss farnast illa. Og, Lentúlus góSr! aS því er
snertir Grikki, þá gleymir þú því, aS sjóræningjarnir, sem
eg er sendr á móti og á aS hegna. eru grískir aS þjóSerni.
Einn sigr yfir þeim er þyngri á metum en hundraS sigrar
vfir Afríkumönnum."
,.LeiS þín liggr þá inn í Grikklandshaf ?“
SjómaSrinn horfSi á ekkert annaS en skip sitt.
„Hve yndisleg og frjálsleg skútan er! Hún kvíSir
eins lítiS og flevgr fuglinn hinum ólgandi sjávaröldum.
Sko!“ — mælti hann, en bœtti tafarlaust viS: „FyrirgefSu,
Lentúlus minn! LeiS mín liggr til Grikklandshafs; og meS
því burtför mína ber svo brátt aS, þá skal eg segja ykkr,
hvernig á stendr; — aS eins verSiS þiS aS halda því hjá
ykkr. Eg vildi ekki, aS þiS fœruS aS álasa flotastjóra —
dúumvír-num — þegar þiS hittiS hann næst. Hann er vinr
minn. VerzlunarviSskiftin milli Grikklands og Alexandríu
eru, eins og þiS ef til vill hafiS heyrt, naumast neitt minni
& en milli Alexandríu og Rómaborgar. Fólk í þeim hluta n