Faxi - 01.04.1983, Blaðsíða 23

ámað heilla... ámað heilla... ámað heilla... ámað heilla... ámað
BJÖRN
FINNBOGASON
ÁTTRÆÐUR
Sunnudaginn 3. apríl s.l. vard
Björn Finnbogason í Gerdum átt-
ræður. Þó engum vœri boðið, litu
margir inn hjá honum sem vænta
mátti og bárust honum rnargar
kveðjur og gjafir.
Björn er fæddur í Gerðum 3.
apríl 1903. Foreldrar hans voru
Finnbogi Lárusson sem þá rak
verslun, útgerð og btlskap í Gerð-
um og Björg Bjarnadóttir kona
hans.
Arið 1906 selur Finnbogi jörðina
Gerðar, verslunina og útgerðina til
Milljónafélagsins sem svo var kall-
að og flyst að Búðum á Snæfells-
nesi. A Búðum rak Finnbogi mikla
verslun og útgerð og hafði að auki
stórt bú. 1914 hætti Milljónafélagið
rekstri sínum í Garðinum og keypti
Finnbogi þá jörðina aflur. Ári síð-
ar 1915 deyr Björg kona hans, og
flutti luinn j>á aftur að Búðum sem
hann hafði ekki selt.
Með honum fóru börn [>eirra en
þau voru: Bjarni, Hólmfríður,
Guðrún, Björn, Auður, Þórður,
Jón, Guðmundur og Ingólfur.
Gerðarnar selur hann ári síðar
Eiríki Þorsteinssyni, er síðar seldi
Jörðina Sveini Magnússyni. Finn-
hogi byrjar að versla í Ólafsvík árið
/925 en hafði áfram búskap og
verslun að Búðum. Björn Finn-
bogason vinnur lijá föður sínum
v‘ð búskap og verslun á Búðum.
Einn vetur 1919-1920 er hann
við nám hjá sr. Friðriki Rafnar að
Utskálum og næsta vetur í Flens-
Ólafur Ingibersson og fjölskylda.
Fremri röð frá vinstri: Ólafur Ingibers-
son, Hjördís, Hulda og Marla. Aftari
röð frá vinstri: Ingiber Marinó, Eiríkur
Gunnar, Reynir Jens, Albert, Ólafur
Már, Jóhann Ellerl, Sverrir og Stefán.
*
borgarskóla í Hafnarfirði og fer
síðan afturað Búðum.
Sumarið 1929 vinnur hann í
verslun föður síns í Ólafsvík en um
haustið ræðst hann til Isfélags
Gerða, sem útgerðarmenn í Garð-
inum áttu ásamt fleirum. Sá rekstur
var í húsinu j>ar sem nú er niður-
suðuverksmiðja, gamla íshúsinu.
Tveim árum síðar kaupir hann sína
fyrstu húseign. Það var gattila
skólahúsið sem byggt var 1872 og
síðar samkomuhús setn stúkan átti.
Þetta htis var löngum kallað
,,Gamli templarinn". 1 þessu húsi
byrjaði Björn að verka fisk. Seinna
keypti hann líka Sighvatarhúsið í
sama skyni. Þegar Sveinn Magnús-
son seldi Gerðarnar árið 1937
keypti Björn af hotmm og hóf
verslun og btískap.
Björn rak fiskverkun fram til
1950 og verslunina til 1979 að und-
anskildum árunum 1956-1958 en
j>á leigði hann ,, Verslun Notma og
Bubba“ verslunarhús sitt. Þar til
1955 verslaði Björn í gamla versl-
unarhúsinu í Gerðutn en þá flytur
hann í nýtt verslunarhúsnœði á
horni Garðbrautar og Gerðavegar.
Björn var urnboðsmaður Bruna-
bótafélags lslands í 50 ár eti því
starfi hætti hann í vetur.
Arið 1934 er Björn kosinn í
hreppsnefnd Gerðahrepps. Odd-
viti var Guðtnundur Þórðarson.
Eftir kosningarnar 1938 deyr Guð-
mundur. Þá var kosittn oddviti
Þórður Guðmundsson en hatin
neilar að taka við og sömuleiðis
Þorlákur Benediktsson. Björn
fellst j>á á að taka við oddvitastarf-
inu en var þá ákveðinn í að hœtta
alveg afskiptum af hreppsmálum
eftir j>að kjörtímabil. Honum
fannst fara í það of tnikill tími.
Samt fór svo, að hann var oddviti
til 1974.
Kona Björns erAuður Tryggva-
dóttir, en jxtu gengu í hjónaband
1937. Foreldrar hennar voru hjón-
in Tryggvi Matthíasson bótuii og
smiður á Skeggjastöðum og Kristín
Þórðardóttir bæði ættuð úr Kjós-
inni. Tryggvi var fyrsti smiðurinn í
Garðinutn tneð löggild réttindi t
sinni iðn. Börn Björns og Auðar
eru Björg og Finnbogi.
Jón Olafsson
ÓLAFUR
INGIBERSSON
SJÖTUGUR
I þrjá fjóra áratugi fylgdust Suð-
urnesjamenn og þó einkum Kefl-
víkingar og Njarðvíkingar tneð
Ólafi Ingiberssyni, bifreiðar-
stjóra. A hverjum virkum degi ók
hann vörum milli Keflavíkur og
Reykjavíkur, birgði verslanir upp
af varningi og útréttaði stórt og
smátt fyrir marga hér syðra, sem
ekki gáftt sér tírna frá önn dagsins
til að skjótast í Hafnarfjörð eða
Reykjavík ef hjá því varð komist og
/>að var æði oftsem jmð tókst vegna
öruggrar og auðsóttrar fyrir-
greiðslu Óla Ingiberssonar og vin-
semdar hans. Okkur fannst alltaj
Ólafur vera á miðjum aldri. Hann
byrjaði ævistarfið ungur. I æsku og
á unglingsárum snérust öll vinnu-
brögð Itans utn útgerð og fisk-
vinnslu ttieð föður síntttn ogfrænd-
um, setn allir voru athafnamenn í
jteirri atvinnugrein. Síðar fór hann
á Flettsborgarskólann í Hafnar-
firði, en ekki lá leiðin lengra út á
langskólabrautina. Hann ályktaði
að í litla sjávarjyorpinu suður tneð
sjó biði hans ætlunarverkið. Ilann
var tengdur traustum bötulum for-
tíð fólksins sem jxtr bjó og jxtr
mundu niðjar hans eiga frjómold.
Þar var líka hans góði lífsföru-
nautur, Marta Eiríksdóttir, að taka
út sinn æskuþroska og kannske
hefur hennar aðdráttarafl átt drjúg-
an jxítt í að laða sveininn unga aftur
vestur á bóginn. Brátt eignaðist
hann börn og buru og bú á loftinu
að Hafnargötu 24 í Keflavík. Hann
átti líka stóran vörubíl og hafði
ábyrgðarstarf með höndum. Hann
var og er traustur og trúverðugur
borgari, sem við lítum upp til. Allt
jxtta setti hann á bekk tneð mið-
aldra mönnum jx> enn væri hann
raunar kornungur.
Bráðefnilegum börnum fjölgaði
ört og með hverju árisem leið fjölg-
aði Reykjavíkur-útréttingarferðum
hans utn 300 — ekki mátti slá af
þótt starfið væri þreytandi og færi
illa með líkama og farartæki því
lengst af var vegurinn nánast veg-
leysa. En þó að aldur færðist yfir
Ólaf eins og aðra, varð jxið ekki
séð á honum. Hann var áfram mið-
aldra maður í okkar augum, hans
blíða viðtnót, létta lund og þjálfaða
hugarfar leyndi okkur jteirri stað-
reynd að á langri ævi og ótal ferð-
utn um Ódáðahraun íslenskra
þjóðvega — holótta og grýtta
Reykjanesbraut — lét sterkur lík-
ami hans sittátt og smátt undan
hnjaskinu. Það eru því nokkur ár
síðan að hann hætti atvinnuakstri
af illri nauðsyn. En eins og fyrr
segir á hann hóp yndislegra barna
og barnabarna — alls eru afkom-
endurnir nú 56, flestir hér í Kefla-
vík, en aðrir víðs vegar um landið.
Húsrýmið í risinu að Hafnargötu
24 var ekki mikið fyrir þessa stóru
fjölskyldu — hjónin, 10 börn og
vinnukonu. Þó tókst að bæta
tveimur við fjölskylduna. Þegar
Guðrún móðir Mörtu missti Eirík,
nuinn sinn, flutti hún, ásatnt Sveini
7 ára dóttursyni sínum sem var í
fóstri hjá henni, á loftið til Mörtu
og Ólafs. Sveinn ólst svo upp lijá
jx’im til fullorðinsára en Guðrún
var hjá jjeim í35 ár— jxir tilað hún
dó í hárri elli. Ólafur og Marta
urðu oftast að vinna langan og
strangan vinnudag til að sjá far-
borða jx’ssu stóra heimili, en fxið
gerðu jxiu af myndarskap og reisn.
Nti njóta þau ávaxtanna af því
starfi með heimsóknum og stund-
ardvöl hjá börnunum, njóta að sjá
hvernig jxárra ungi gróður dafnar
vel í mannlífinu umhverfis jxiu.
Ólafur varð sjötugur 5. apríls.l.
Eg er einn úr þeim stóra hópi setn
/>akkar Ólafi samfylgdina, lipurð-
ina, Ijúfa viðtnótið og hlýja hlátur-
inn á liðnum áratugum. Ég óska
honum og fjölskyldu hans til luim-
ingju með afmælið.
J.T.
FAXI-111