Faxi - 01.09.1983, Page 17

Brekka undir Stapa.
Magnús Eyjólfsson við Stapabúð undir Stapa.
sér um borö, en einnig var með
okkur Ólafur bróðir hans. (Ólafur
þessi var faðir Hrefnu konu Ólafs
Björnssonar og þeirra systkina).
En þegar til kemur koma þeir ekki
vélinni í gang. Þá segi ég Eyjólfi að
þeir fari ekki rétt að. A þessari vél
voru ,,knastar“ sem þurfti að lyfta
undir þegar þeir komu í toppinn til
þess að vélin gæti rúllað yfir, en
þegar hún var komin á ferð mátti
slá knöstunum undan og þá gekk
hún reglulega og þetta vissi ég. Svo
ég fór niður og sagði Eyfa, að hann
skyldi snúa og ég skyldi stjóma
þessu og þá fór rokkurinn í gang.
Þegar þetta var hef ég líklega verið
á 14. eða 15. árinu, eða þar um bil.
Eg hafði mjög gaman að þessu og
þeir bræður hrósuðu mér mikið
fyrir mín góðu úrræði.
Ömefni við Brekku og
skólaganga í Brunna-
staðaskóla
Bærinn Brekka var syðsti bær-
inn í Vatnsleysustrandarhreppi,
eftir að hætt var að búa í Stapabúð.
Var hann alveg suður undir Stap-
anum, austast þar sem hann byrj-
ar. Þar eru mörg kennileiti, t.d.
skörð á milli strandbergs og er þar
fyrst þegar maður kemur innan að,
að maður kemur að skarði, sem
kallast Reiðskarð. Par fóru menn
sem voru á hestum. Næsta skarð
heitir Kvennagönguskarð og þar
var graslendi alveg uppá bjarg-
brúnina, svo kom Brekka og þar
kom Brekkuskarð og þar fyrir
utan var svo Urðarskarð kallað,
því það var svo grýtt. Þar var hægt
að ganga upp á Stapann líka og
síðast var Rauðistígur, sem kom
upp úr Kerlingabúðum, sem kall-
aðar voru. Það var gamall útræðis-
staður, sem var fyrir vestan Stapa-
búðina. Þegar ég var drengur fann
ég þar stein sem í var höggvið ár-
talið 1780 og sýnir það, að þá hefur
verið byggð þarna.
Ég hóf skólagöngu mína 10 ára
og lauk henni á 13. árinu, og gekk
ég í barnaskólann á Brunnastöð-
um. Yfirleitt hljóp maður megnið
af leiðinni og minnir mig að ég hafi
þurft að leggja af stað að heiman
um níu leytið. Urður við samferða
öll börnin úr Vogunum. Þannig að
fyrst kom ég að Bræðraparti, svo
að Suðurkoti og Nýjabæ, síðan
Stóru - Vogum, Hábæ, Austur-
koti og Minni - Vogum. Alls stað-
ar þarna voru skólaböm og við
gengum, eða öllu heldur hlupum,
alltaf saman báðar leiðir þessi hóp-
ur.
Fyrstu sumrin mín úti
á landi
Þegar ég var 12 ára fór ég í fyrsta
sinn að heiman. Fór ég þá sumar-
langt norður í Hrísey. Föðursystir
mín, Margrét, bjó þar þá og maður
hennar Jón Einarsson átti þar
mótorbát með öðrum, sem þeir
gerðu út. Þau hjónin voru foreldr-
ar Guðmundar B. Jónssonar og
þeirra systkina. Um sumarið
stokkaði ég upp og beitti línu og
gerði ýmislegt fleira, sem viðkom
þeim hlutum.
Vorið eftir var ég fermdur og þá
réri ég á árabátnum heima, þá 13
ára. En eftir ferminguna um sum-
arið fór ég vestur á Dýrafjörð og
vann á Þingeyri í fiskverkun, hjá
Proppebræðrum, sem voru þá eig-
endur útgerðarfyrirtækis á Þing-
eyri. Þar var starf mitt að keyra
saltfiski að vöskunarfólkinu og
síðan fiskinum vöskuðum út á reit-
ina. Vagnarnir sem notaðir voru
við þetta voru sporvagnar, og að
danskri fyrirmynd trúlega. Þótti
mér mikið til þeirra koma enda
voru þeir hið mesta þarfaþing.
Úr sveitinni strauk ég
Fimmtán ára gamall var ég svo
sendur í sveit austur í Hreppa, en
mér líkaði nú ekki dvölin þar. Eg
var vakinn kl. 6 á morgnana og
fékk ekki að sofna fyrr en kl. 11 á
kvöldin. Svo að ég strauk úr þeirri
vist. A strokinu lenti ég í ýmsu
ævintýralegu, m.a. fór ég yfir mýr-
FRAMHALD Á BLS. 194
«FJÖLBRAUTASKÓLI
SUÐURNESJA
Meistaraskóli
fyrir húsasmiði, múrara og pípulagninga-
menn hefst í janúar 1984, ef þátttaka verður
næg.
Skráð verður á námskeiðið á skrifstofu skól-
ans fram til föstudags 11. nóvember. Þátt-
tökugjald er kr. 1.800 á önn og greiðist við
skráningu.
Ingólfur Halldórsson
SÍMI1227
VANTAR ÞIG PÚSTKERFI,
ÞÁ LEITAR ÞÚ OKKAR.
VIÐ EIGUM, SMÍÐUM OG SETJUM
PÚSTKERFI UNDIR BÍLINN ÞINN
MEÐ GÓÐRIOG FLJÓTRIÞJÓNUSTU.
FAXI-185