Faxi - 01.09.1983, Blaðsíða 25

MINNING
JÓN ÞÓRARINSSON
FÆDDUR 16. MARS 1915
DÁINN 30. ÁGÚST 1983
Jón Þórarinsson fæddist í
Keflavík þann 16. mars árið
1915.
Foreldrar hans voru hjónin
Elinrós Benediktsdóttir, ljós-
móðir, sem var frá Breiðabóli á
Svalbarðaströnd og Þórarinn
Eyjólfsson, trésmiður, frá
Garðshorni í Keflavík.
Jón var elsta barn foreldra
sinna og jafnframt elstur í sínum
ættlið í báðum fjölskyldum for-
eldranna.
Systkini Jóns, sem upp kom-
ust, eru þessi; Eyjólfur, rafvéla-
meistari í Keflavík, Benedikt,
sem var yfirlögrelguþjónn á
Keflavíkurflugvelli. Hann and-
aðist 16. janúar s.l. Anna Krist-
jana, húsmóðir, búsett í Banda-
ríkjunum, Eiríkur Eyfjörð, bif-
vélavirki í Keflavík og uppeldis-
systirin Magnea, húsmóðir í
Bandaríkjunum.
Tvær eru þær minningar
bernsku minnar, sem öðrum
fremur brjótast fram í hugann, er
ég sest niður til að rita nokkur
minningarorð um látinn vin og
frænda.
Sú fyrri er um það, hversu ég
var undrandi á því, ungur dreng-
urinn, að það var sem í honum
Jóni frænda byggju tveir menn.
Venjulegur maður og þó einstak-
lega blíður og aðlaðandi, þegar
hann klæddist venjulegum fatn-
aði og svo hins vegar virðulegur
og að þeirra tíma hugsunarhætti
barna, - varhugaverður lögreglu-
þjónn, þegar hann klæddist
starfsbúningi sínum. Kom það þá
jafnvel fyrir, að drengnum unga
þótti best að verða ekki á vegi
þess manns.
Hin minningin er frá áttatíu
ára afmæli Sesselju ömmu okkar
á Breiðabóli. Þar heillaðist
drengurinn ungi, eitt yngsta
ömmubarnið, af frænda sínum
Jóni Þórarinssyni, þegar hann
flutti afmælisbarninu ógleyman-
lega afmælisræðu.
Þessar fyrstu minningar mínar
um Jón eru á margan hátt tákn-
rænar, því segja má með sanni,
að á Jóni væri hægt að finna tvær
mismunandi hliðar, - já og
reyndar miklu mun fleiri - því
hann var geysi fjölhæfur.
Það fór svo í annan stað aldrei
á milli mála að þegar honum
tókst best upp og þegar hann
lagði af alhug allt sitt í viðfangs-
efnið, sem við var fengist, hverju
sinni, þá brást það ekki að góður
árangur náðist.
Ungur fór Jón að stunda sjó-
mennsku og árið 1936 aflaði
hann sér skipstjórnarréttinda á
smærri báta. Fyrst í stað var Jón á
bátum héðan frá Keflavík, bæði
á vetrarvertíðum og haustvertíð-
um, en á sumrin var farið norður
til síldveiða.
í byrjun síðari heimsstyrjald-
arinnar bjó Jón um tíma á Akur-
eyri. Þau ár var hann stýrimaður
á Súlunni E.A. og var þá siglt
með aflann til Englands.
Svo lá leiðin aftur til Keflavík-
ur árið 1942. Það var þá sem Jón
gerðist lögregluþjónn hér í
Keflavík og síðar yfirlögreglu-
þjónn. Gegndi hann því starfi
þar til um það leyti er á ný var
flutt til Akureyrar árið 1947.
Þar byrjaði Jón svo fljótlega
aftur að stunda sjómennsku og
upp úr 1950 aflaði hann sér hinna
meiri skipstjórnarréttinda.
Eftir að Jón hætti að sækja sjó-
inn stundaði hann ýmiss konar
iðnaðarstörf og rak um tíma eig-
in saumastofu. Svo síðasta ára-
tuginn eða þar um bil var hann
skrifstofumaður hjá Kjötiðnað-
arstöð K.E.A.
Ungur kynntist Jón sinni
ágætu eiginkonu Eydísi Einars-
dóttur. Er hún dóttir hjónanna
Guðrúnar Ingvarsdóttur og Ein-
ars Einarssonar frá Merki í
Grindavík.
Varð þeim Jóni og Eydísi
þriggja sona auðið. Eru þeir allir
fæddur hér í Keflavík. Elstur er
Sigurður Blómkvist, bakara-
meistari á Akureyri, kvæntur
Öldu Ingimarsdóttur. í miðið er
Ólafur Blómkvist, bóndi og tré-
smíðameistari á Steiná II í Svart-
árdal, Vestur-Húnavatnssýslu,
kvæntur Jónu Önnu Stefánsdótt-
ur, og yngstur er Þórarinn Blóm-
kvist, starfsmaður Sjóvá. á Akur-
eyri. Kona hans er Hulda Vil-
hjálmsdóttir. Barnabörnin eru
níu talsins og bamabamabörnin
þrjú.
Fyrir um 15 árum síðan gerðu
þau Jónog Eydís nokkurt hlé á
Akureyrarverunni. Fluttu þau
þá enn hingað til Keflavíkur og
bjuggu í sambýli við foreldra
Jóns, Elinrósu og Þórarin. Vom
þau, gömlu hjónin,þámjögfarin
að heilsu og nutu þau ágætrar
hjúkrunar og umönnunar sonar-
ins og tengdadótturinnar sein-
ustu æviárin.
Jón Þórarinsson var um marga
hluti sérstæður maður. Hann var
víðlesinn og eðlisgreindur,
gæddur dulrænu innsýni og bjó
yfir andlegum lækningamætti. Á
Keflavíkurárum sínu, sem ungur
maður, tók Jón virkan þátt í fé-
lagslífi hér. í því sambandi er mér
efst í huga þátttaka hans í Mál-
fundafélaginu Faxa, en hann var
Faxafélagi árin 1942 - 1947.
Fundagerðabækur félagsins frá
þessum tíma bera því ljóst vitni,
að Jón Þórarinsson hefur verið
ágætur félagi, frjór í hugsun, rök-
fastur, tillögugóður og hógvær í
málflutningi.
Einnig skrifaði Jón dálítið í
Faxa á þessum árum og þá eink-
um um málefni þau er snertu
starf hans í lögreglunni.
Yngri sem eldri Faxamenn
minnast nú þessa látna félaga
með virðingu og þökk. Við hjón-
in þökkum fölskvalausa vináttu
allt frá fyrstu kynnum um leið
og við minnnumst sérstaklega
ógleymanlegra heimsókna okkar
á fallegt og friðsælt heimili Jóns
og Eydísar að Víðilundi 2f á
Akureyri. Og dýrmætt er okkur
að eiga ljúfar minningar frá síð-
ustu samverustund okkar nú í
sumar, en þá áttum við því láni
að fagna að fá þau hjónin í stutta
heimsókn á heimili okkar. Þá
virtist okkur Jón vera vel frískur
og lét hann hið besta yfir sér. En
undanfarin ár hafði hann átt við
h jartabilun að stríða og nokkrum
sinnum fengið alvarleg áföll.
Svo var þaðn skömmu eftir að
þau voru komin aftur norður, að
hann fékk enn eitt áfallið og um
mánuði síðar var hann allur. Jón
andaðist á Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 30. ágúst s.l., og
var útför hans gerð frá Akur-
eyrarkirkju 5. september.
Jón átti sterka trúarvissu og
hann gat af alhug boðið dauðann
velkomin þá er kallið kæmi.
Guð styrki þig kæra Eydís mín
og fjölskyldu þín. Blessuð sé
minning Jóns Þórarinssonar.
Kristján A. Jónsson.
held ég að ég fari rétt með það að
hann hafi gefið kirkjunni pípu-
orgel það sem þar er nú, að hálfu á
móti safnaðarsjóði. Þá var hann í
byggingarnefnd nýju kirkjunnar,
sem vígð var fyrir rúmu ári og var
þar liðtækur vel að vanda.
Saga þeirra feðga að safnaðar-
og söngmálum er stórmerk og gæti
verið langur kapítuli út af fyrir sig.
Það var mikil söngvasál í litla hús-
inu á Garði, sem manni fannst
troðfullt af börnum, en gat þó oft-
ast bætt við hluta úr kirkjukór eða
blönduðum kór safnaðarins - já og
öðrum söngvinum. Þá vekur það
eftirtekt nú að 'hvorugur þeirra
hefur tekið greiðslu fyrir þetta
mikla þjónustustarf, þó að þörfin
fyrir verkalaunin hafi stundum
verið augljós, einkum hjá Árna,
með-sinn stóra barnahóp.
Svavar hefur ekki gifst en er svo
lánsamur að hafa eignast ágæta
sambýliskonu, Sigrúnu Högna-
dóttur, sem vakað hefur yfir
heilsufari hans nú síðustu árin, en
það hefur stundum verið aðgæslu-
vert. Vinnusemi og skyldurækni
hafa stundum vegið meira en eigin
heilsugæsla.
Undirritaður þakkar Svavari
vináttu allt frá bemsku og óskar
honum heilla og hamingju á nýjum
áratug.
Jón Tómasson
FAXI-193