Faxi - 01.06.1984, Blaðsíða 3

VIÐ VERTÍÐARLOK
RÆTT VIÐ HILMAR MAGNÚSSON OG ODD SÆMUNDSSON
UM NÝAFSTAÐNA VERTÍÐ OG FLEIRA
„Það sem mér finnst einkenna þessa vertíð var einmuna ótíð einkum
framan af. Þá var virkilega erfitt að stunda sjóinn. í sambandi við
aflabrögð er þess náttúrlega fyrst að geta að nú sátum viö uppi með
kvótaskiptingu á bolfiski í fyrsta sinn í sögunni og er því ekki að neita
að mönnum varð almennt brugðið, þégar þeir sáu kvótann sinn, en
hann lá nú ekki alveg ljós fyrir fyrr en nokkuð var liðið á vertíðina.
Eg held að þessi vertíð sé nú tæpast vel marktæk því menn fóru
almennt fremur seint af stað vegna þeirra aflatakmarkana sem talið er
nauðsynlegt að beita í ár og er orsök þess kvótakerfis, sem við búum
nu við. Skoðun mín er sú að það hafi ekki verið neitt minni fiskgengd í
vetur en undanfarin ár og á sumum stöðum var mikið meira af fiski.
Það kom mikil loðna á svæðið og henni fylgdi talsverður fiskur í
nokkra daga, sem síðan dreifðist um svæðið.
Manni finnst nú orðið hálf önugt að stunda sjóinn með þennan
kvóta yfir höfði sér. Það er annað en skemmtilegt að standa frammi
fyrir því, á miðri vertíð, að mega ekki veiða meira af einhverri ákveð-
lnm fisktegund. Svo voru að koma dagskipanir um að það mætti
breyta tiltekinni fisktegund yfir í aðra, það skaðaði menn mjög mikið
hvemig þetta var.
Þegar við vorum búnir með okkar upphaflega þorskkvóta, þá áttum
við eftir 100 tonna ufsakvóta, sem við fengum síðan á tveim dögum.
Þá var komið að því að verða sér úti um kvóta frá öðrum skipum, sem
ýmissa hluta vegna voru aflögufær, og einnig var tíu prósentum bætt
við þann þorskkvóta, sem upphaflega var úthlutað. Þama á ufsaslóð-
inni vorum við svo í fjóra daga og fengum þar um 200 tonn, en fluttum
þá netin þaðan yfir á þorskslóð, þrátt fyrir að ekkert lát væri á
ufsaveiðinni. Þama hefðum við getað veitt mikið meira og er það nú
ekki alltaf, sem maður hefur getað sagt það.
I heild þá held ég nú að við Keflvíkingar megum vel við una, því að
Keflavík er eina verstöðin hér í grendinni sem er með aflaaukningu
miðað við vertíðina í fyrra. Fyrst og síðast legg ég svo áherslu á það að
það er skipshöfn mín í heild sem á heiðurinn og sómann af velgengni
okkar. Sambærilegur árangur og varð hjá okkur í vetur næst aldrei án
góðrar og samhentrar skipshafinar.“
Þannig fórust Oddi Sæmunds-
syni aflakóngi Keflavíkur orð, þeg-
ar hann lét hugann líða til baka í
vertíðarlokin eftir að hafa verið kró-
aður af í Faxaviðtal ásamt Hilmari
Magnússyni sameignarmanni sín-
um. Þeir félagamir eiga nú og gera
út tvo báta: m/b Vatnsnes KE 30
°g m/b Stafnes KE 130, sem undir
stjóm Odds aflaði um 1030 tonn á
vetrarvertíðinni, en fróðir menn
fullyrða að Keflavíkurbátur hafi
ekki náð yfir 1000 tonna vertíðar-
afla síðan árið 1970. Auk bátaút-
gerðarinnar reka þeir félagamir
svo Fiskverkunarstöð Hilmars og
Odds að Bakkastíg 10 í Njarðvík-
urbæ og veitir Hilmar henni for-
stöðu.
Þeir sem til þekkja vita að þeir
félagarnir eiga þegar að baki, þó
Ungir séu, farsæla athafnasögu,
Sem eftir upprif jun þeirra er í stór-
um dráttum á þessa leið.
Fyrstu bátakaupin
>>Við hófum að gera út vorið
1970. Þá keyptum við m/b Sæfugl
KE 30, 10 tonna súðbyrðing, af
Asgeiri Sigurðssyni og Ragnheiði
^aldimarsdóttur." Vorið áður
höfðu þeir útskrifast úr Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík og
reðust þá stýrimenn, Oddur á
^onina KE 2 og Hilmar á Gullvík
Félagarnir, Oddur Sœmundsson og Hilmar Magnússon.
KE 45. Oft segjast þeir hafa furð-
að sig á því að þau Asgeir og Ragn-
heiður skyldu þora að selja þeim,
20 ára strákunum, bátinn.
,,A Snæfugli stunduðum við
handfæraveiðar vor og sumar en
rérum með línu á vetrar- og haust-
vertíð og beittum þá sjálfir. Svo
var það strax haustið 1971 að við
stækkuðum við okkur. Keyptum
við þá m/b Gullvík KE 45 (áður
Bjarma frá Dalvík) 58 tonna tré-
bát, sem byggður var í Danmörku
árið 1955. Keyptum við Gullvíkina
af Hraðfrystihúsi Keflavíkur h/f og
skuldbundum okkur til að leggja
þar upp afla bátsins næstu sex ár.
Segja má að þessi bátakaup hafi
verið stórt stökk fyrir okkur og
mikið átak, en Benedikt Jónsson,
þáverandi forstjóri hraðfrystihúss-
ins studdi okkur og leiðbeindi með
ráðum og dáð og heyrt höfum við
það eftir honum haft, að honum
hafi ofboðið hve fast við sóttum
sjóinn á fyrsta bátnum okkar.
Sæfuglinn seldum við svo um
vorið, árið 1972, en um sama leyti
breyttum við um nafn á Gullvík.
Höfðum við hugleitt að nefna bát-
inn Bjarma, eins og hann hafði
upphaflega heitið, en þegar til
kom voru viss vandkvæði á að af
FRAMHALD ÁBLS162
forsíðumyndin er afáhöfn aflaskipsins Stafness, Kefla-
VIh. Talið frá vinstri: Oddur Sæmundsson skipstjóri,
A^rnar Jóhannsson vélstjóri, Magnús Guðmundsson
stýrimaður, Smári Ragnarsson matsveinn, Agnar Jóns-
son háseti, Valdimar Birgisson háseti, Brynjar Sigurðs-
son háseti, Sigurður Kristinsson háseti, Tyrfingur
Andrésson 2. vélstjóri.
Ljósm.st. Suðumesja.
FAXI-135