Faxi - 01.11.1986, Blaðsíða 14

MINNING
Karl Sigurður Guðjónsson
f. 14. október 1895 d. 5. september 1986
Karl var fæddur í Reykjavík,
foreldrar hans voru María Bjama-
dóttir og Guðjón Pétursson frá
Nýjabæ í Vogum. Þau höfðu
skamma kynningu og stofnuðu
aldrei heimili, enda var Karl flutt-
ur nokkurra mánaða gamall að
Nýjabæ í Vogum til afa og ömmu
okkar beggja, Péturs Jónssonar
frá Thmakoti í Vogum og k.h.
Guðlaugar Andrésdóttur frá
Hólmfastskoti í Innri-Njarðvík og
urðu þau hans fósturforeldrar
upp frá því.
TVeggja ára flutti Karl með afa og
ömmu að Stapabúð undir Vöga-
stapa og eftir önnur tvö ár fluttu
þau á næsta bæ sem var Brekka,
þar ólst Karl upp og átti sitt heim-
ili fram að tvítugu.
Ég sem þessar línur rita átti það
sameiginlegt með Karli að lifa
æskuárin á Brekku, þaðan áttum
við ljúfar og ógleymanlegar minn-
ingar þó ekki værum við þar sam-
tímis, því þegar Karl stofnar
heimili 1920 í Hafnarfirði, er ég að
koma í fóstur 7 ára gamall til móð-
ursystur minnar Guðríðar og
h.m. Magnúsar Eyjólfssonar, en
þau tóku við búi á Brekku þegar
afi dó 1916 en amma lifði til 1927
rúmfastur sjúklingur í fjölda ára,
var hún í ,,hominu“ hjá dóttur
sinni er hafði fylgt foreldmm sín-
um allt írá fæðingu.
Ég fetaði í fótspor þau er Karl
skildi eftir sig á Brekku og var
ekki leiðum að líkjast. Kjör okkar
urðu merkilega lík á þessum slóð-
um, báðir vomm við fermdir frá
Brekku, báðir fómm við þaðan 15
ára gamlir út í lífsins ólgusjó. Þó
mörg sporin ættum við þangað
síðan og minnast þess að háfa vér-
ið þama einir án leiksystkina en í
leik við okkur sjálfa og hugðarefni
okkar, sem vom ótrúlega lík. Karl
var með fullt höfuðið af vélahlut-
um og vélaskrölti, ef svo mætti að
orðum komast. Mestur hluti leik-
tíma hans fór í að kanna leyndar-
dóma vélanna, sem þá vom að
ryðja sér til rúms í bátum, er vom
gjaman settir á land á Brekku til
vetrarsetu. Það var heill heimur
út af fyrir sig fyrir Karl, enda
varði hann besta hluta ævi sinnar
sem vélgæslumaður, fyrst á sjó og
síðan í landi auk rafmagns og
radíótækni, sem allt til samans
lék í höndum hans og huga.
Þegar Karl fór frá Brekku um
1920 og ég kom þangað sama ár,
var bátavélin orðin sjálfsagður
hlutur í þróun atvinnulífsins, en
þá kom annað ekki minna leynd-
ardómsfullt en bátavélar, það var
,,bíllinn“ og sá tími tilheyrði mér
og ekki minna verkefni að glíma
við, Karl farinn og ég einn um
hugðarefni mín. Margar vom og
em holumar í stórgrýtinu undir
hömmnum upp af Brekkubæn-
um, þar má sennilega enn finna
handavinnu Karls, ýmiskonar
jámhluti bundnir hugarheimi
hans um aflgjafa og orku. Þar
mætti jafnvel finna bflahræin
mín, er ég bjó til og átti á , ,lager“
ef þannig gesti bæri að garði. En
eitt var það sama sem við Karl
iðkuðum, það var að hlaupa upp
og niður Stapann, þvert yfir urðir
og stórgrýti, að elta ,,rollumar“,
sem engin takmörk áttu að því er
virtist nema að hlaupa. Það var
mikil líkamsþjálfun að hlaupa
klett af kletti og reyndi á fótfimi og
þol. Ef til vill var það þess vegna,
sem Karl var svo grannur og tein-
réttur til hins síðasta, sem væri
hann íþróttamaður í góðri þjálf-
im. Svo léttur og nettur sem Karl
var í útliti, svo var hans lífsstfll
einnig, ætíð glaður, gáskafullur og
ræðinn, hafði yndi af að segja frá,
enda margt á daga hans drifið á
langri æfi, þó að sjálfsögðu hafi
hann ekki farið fram hjá skuggum
ffemur en skini sólar í lífinu.
Karl átti íjögur föður-hálfsystk-
ini og er eitt þeirra á lífi, séra Jón
fyrrverandi prestur og prófastur á
Akranesi. Stjúpa Karls varð
Margrét Jónsdóttir ljósmóðir á
Bmnnastöðum, en þeirra leiðir
lágu lítið saman, sem og Guðjóns
föður hans.
Karl kvæntist Sveinlaugu Þor-
steinsdóttur úr Gerðahreppi,
bjuggu þau í fimm ár í Hafnarfirði
og slitu samvistum 1925, eignuð-
ust þau fjögur börn: Þorstein,
Guðlaugu, Braga og Huldu, er
Guðlaug ein á lífi.
Nokkm seinna flutti Karl til
Keflavíkur og hefur búið þar síð-
an. í íjölda ára bjó hann með sam-
býliskonu sinni Sólrúnu Vil-
hjálmsdóttur þar til hann kvænt-
ist í annað sinn Dagrúnu Frið-
finnsdóttur frá Dýrafirði, bjuggu
þau í Keflavík og eignuðust þrjú
böm: Hörð, Þórdísi og
HönnuMaríu. Að leiðarlokum
kveð ég þennan frænda minn og
er nú einn um minningar okkar
beggja frá bernskuámnum á
Brekku og síðar.
Konu og bömum Karls bið ég
Guðs blessunar í nútíð og framtíð.
Guðmundur Björgvin Jónsson
í byrjun fundar í Rótary-
klúbbi Keflavíkur, 11. sept.
s.l. var Karls Guðjónssonar
minnst á eftirfarandi hátt:
Forseti — rotaryfélagar - gestir.
Karl Guðjónsson — aldursforseti
klúbbsins okkar er látinn. Lát
hans mun hafa borið að fáum
klukkutímum eftir að við hitt-
umst hér síðast — aðfaranótt 5.
sept. — á sjúkrahúsinu í Keflavík.
Þetta var ekki óvænt frétt.
Karl var á nítugasta og öðm ald-
ursári og búinn að vera fársjúkur
og mállaus í nokkrar vikur.
Karl var fæddur í Reykjavík 14.
Vetrardekk
í öllum stærðum og gerðum.
NORÐDEKK=
Fyrir þá sem velja
það besta.
d Ld LL Lá rrn
ÍSEM'BBRCH
•"HT Aðalstöðin

Hjólbaröaþjónustan - Simi 1516.
258 FAXI