Faxi - 01.12.1987, Qupperneq 5

ekkertjá, kæri Hieronymus. Vertu rólegur.
Mín bíður það sem er enn erfiðara í gras-
garðinum og á krossinum helga. Þá held ég
áfram að tala: Kœra Kristsbarn, ég verð að
fá að gefa þér eitthvað. Eg fœ þér alla þen-
ingana mína. Barnið svarar. Eg á þegar
himinn ogjörð. Þína þeninga þarf ég ekki.
Gefðu þáfátœkum, þá skal ég taka mð þeim
eins og þeir vœru gefnir mér. Kcera Krists-
barn, það vil ég gjarnan gera, en ég verð
samt sem áður að fá að gefa þér eitthvað,
annars verð ég hryggur. Kœri Hieronymus,
ég skal segja þér hvað þú getur gefið mér.
Fáðu mér syndir þínar, fáóu mér þína
slœmu samvisku, örvœntingu, vonleysi og
efasemdir. Eg sþyr hvað œtlar þú að gera við
það? Eg vil taka byrðiþína á mínar herðar.
Það skal vera mín dýrð og herradómur. Þá
byrjaði ég að fella tár og sagði: Kœra
Kristsbarn, þú hefur snortið hjarta mitt.
Taktu burt það sem er mitt oggefðu mér það
sem er þitt.“
Þannig er herradœmið sem hvílir á herð-
um Jesúbarnsins. Ríkifyrirgefningarinnar
og kœrleikans. Konungur sem lœtur lífið
fyrir lýð sinn. Þannig lýsir Hieronymus því
sem verður vart lýst með orðum. Það er ekki
heldur hœgt að lýsa tónverki. Við reyndum
það i gœrkvöldi, í þjóðleikhúsinu hér í
Jerúsalem, hvernig tónverk tala til okkar
með sínum lágu og háu tónum. Segja má að
lágu tónarnir tjái hið jarðneska í gleðiboð-
skaþ jólanna, en háu tónarnir hið himn-
eska. En menn verða að hlýða á samhljóm
tónanna svo úr verði hljómkviða. Lofgjörð-
in mikla fer ekkifram hjá okkur um þessi
jól fremur en endranœr. Hún hljómaði við
Fœðingarkirkjuna í gcerkvöldi, í kirkjum
heimsins í nótt og á þessum degi. Um víða
veröld hljómar lofgjörðin til Guðs. Það fylg-
ir því blessun að syngja jólasálmana með
gleði og þakkargjörð. Það gefur til kynna að
við erum höndluð af kœrleika Guðs. Menn
eru teknir í sátt. Þú þarft ekki að óttast að
kœrleikurinn og náðin blekki nokkurn
mann.
I Jesú Kristi gerðist Guð bróðir manna.
Viðþurfum að komast að raun um að íhon-
um birtist sá Guð sem er grundvöllur og
markmið lífsins, sá Guð sem gefur lífinu
tilgang og fyllingu. Hann er ekki kominn
til að leggja ok lögmálsins á fólk, enda þótt
við verðum að virða það ef við viljum lifa.
Hann kom til þess að gefa afgœsku og náð.
Hvergi verður manni Ijósari þörfin á
áminningu Páls þostula og hér í Israel:
,,Til frelsis frelsaði Kristur oss, látið því
ekki leggja áyður ánauðarok“. Guð valdi
leið kœrleikans að hjarta mannsins og kall-
aði hann um leið til ábyrgðar um líf sitt.
Tökum við þeim kcerleika. En á móti hon-
um verður ekki tekið með köldu hjarta.
Þeir sem fyrstir mœttu Jesú í Galíleu og
hér á þessum slóðum voru ekki vissir um að
hann vœn sonur Guðs. Þeir voru í fyrstu
meðhöndlaðir afkœrleika hans og síðar tóku
þeir undir játningu Péturs þostula: ,,Þú ert
Kristur, sonur hins lifandi Guðs “.
Kristur sá í mönnum það sem þeim var
cetlað að verða. Hann var mannlegri en
nokkur annar maður og markmið hans var
að efla mennskuna í heiminum. Ef við
heillumst afþessu mannlega ifari hans, þá
munum við síðar komast að því hver hann
er í raun og veru. Jesús Kristur er hvort
tveggja í senn, sannur maður, hlýðinn vilja
föðurins ogsannur Guð, kominn til að veita
mönnum líf og nœgtir. Fyrirgefningin var
hið guðlega í fari hans. Hún gekk þvert á
miskunnarleysi mannanna þá sem nú.
Jólin eru stœrsti vitnisburðurinn um
hvernig hann hefur höndlað mennina með
kœrleika sínum. Við getum sagt að hann
hafi sigrað heiminn með kœrleikanum.
Ríki hafa liðið undir lok, en ríki kœrleikans
mun aldrei undir lok liða, þótt að því sé
þrengt, því Kristur lifir.
Sú uþþsþrettulind fannst i Betlehem.
Þaðan streymir kœrleikurinn semfœrjafn-
vel kalið mannlíf til að þroskast og dafna.
Þaðan berst birta þess Ijóss sem hrekur burt
sérhvern skugga og vekur von eilífs lífs.
Guði séu þakkir fyrir það.
Gleðileg jól.
FAXI