Faxi - 01.12.1987, Síða 11

Þegar ég hafði áttað mig og litast
um, þá blasti við mér frammi við
dymar, gríðarstór peningaskápur,
sem minnti mig á sparibaukinn
minn sem fóstri minn hafði gefið
mér og geymdi alla mína peninga,
sem þá voru um 80 krónur. — En
þessi skápur, sem var svo stór, að
í honum hlutu að vera margar
þúsundir, þetta var SPARI-
SJÓÐURINN í KEFLAVÍK, -
sparisjóður Suðumesjamanna
fyrir um 80 ámm síðan.
Ragnar Guðleifsson
Það var fyrir um það bil
tveim mánuðum síðan, að
ég var að labba Suðurgöt-
una á leið í Sparisjóðinn.
Þá koma þeir á móti mér spari-
sjóðsstjóramir báðir Tómas og Páll
og eru íbyggnir á svip.
Góðan daginn, sagði ég.
Góðan daginn, sögðu þeir.
Einmitt maðurinn sem við þurf-
um að ná í, sagði Páll.
Ja hver skrambinn, hugsaði ég.
Er þetta orðið svona slæmt.
Er ekki allt í lagi, sagði ég. Er
staðan slæm.
Við ræddum stöðuna í banka-
málunum og horfur virtust ekki
góðar einkum var Seðlabankinn
erftður. Það veit ekki á gott þegar
Seðlabankann ber á góma.
Nú er þetta þá svona rosalega
slæmt, hugsaði ég. Ég mundi ekki
eftir neinum nýjum syndum, hélt
raunar að tékkheftið stæði með
betra móti. Var kannski einhver
víxill í vanskilum. Jú reyndar, en
annað eins hefur nú skeð. Ég
redda honum um mánaðamótin
hugsaði ég, tilbúinn með skýring-
ar á því, af hverju ég var ekki bú-
inn að framlengja. Ætluðu þeir
kannski að heimta að ég borgaði
upp. Nei, það gat ekki verið,
Síjorn Sparisjódsins íKeflavík ásamt sparisjódsstjórum. Sitjandi frá \instri eru Jón
Eysteinsson, bœjarfógeti, Jón H. Jónsson, framkvœmdastjóri BVK og Eiríkur
Alexandersson, framkvœmdastjóri SSS. Fyrir aftan þá standa Páll Jónsson og
Tómas Tómasson sparisjóðsstjórar.
Steinþór JúKusson flyturerindi á afmœlisfundi Sparisjóðsins. Aðrirá myndinni eru
Huxley Ólafsson, Jón Eysteinsson, Tómas Tómasson og Páll Jónsson.
hugsaði ég og ákvað að skipta um
umræðuefni.
Ég er að fara í frí, sagði ég.
Ha, sagði Páll.
Hvenær kemurðu aftur, sagði
Tómas.
15. október, sagði ég.
Það er í lagi, sagði hann.
Engin undankoma, hugsaði ég.
Ég kem ekkert aftur.
Hvenær ferðu, sagði Páll.
Eftir tvo daga, sagði ég.
Hvert ætlarðu, sagði hann.
Costa del Sol, sagði ég.
Fínt hjá þér, sagði Páll. Ég gef
þér veski fyrir passann.
Mér létti. Það var þá kannski
ekkert sérstakt að ske.
Já heyrðu annars, sagði Tómas.
Þú átt að segja nokkur orð á
ábyrgðarmannafundinum í nóvem-
ber. Það er afmælisfundur.
Er það, sagði ég. Hvað á ég að
segja.
Þú átt að ræða um Sparisjóðinn
góði, sagði Páll.
Jæja, hugsaði ég, það var þá
ekki annað.
Þú gerir þetta, sagði Tómas og
málið var afgreitt.
Vertu blessaður og góða ferð
sögðu þeir og voru roknir með það
sama.
Ég stóð eftir og hugsaði, það er
langt í nóvember, en öruggara að
framlengja víxilinn áður en ég fer
í fríið. Eg rölti áfram uppí Spari-
sjóð, fékk viðtal við Geirmund og
framlengdi víxilinn.
Svo fór að líða að fundinum og
ég fór að velta fyrir mér. Hvað get
ég svo sem sagt um Sparisjóðinn,
sem ekki hefur verið áður sagt, og
þama eiga líka aðrir að tala um
Sparisjóðinn. Menn sem kunna að
koma fyrir sig orði og vita mikið
meir um hann en ég.
Við nánari íhugun, komst ég
reyndar að þeirri niðurstöðu að ég

’mmm Ji - ^ 1 f
V !
s n
iL
Gestir á afmœlisdegi.
FAXI 279