Faxi - 01.01.1990, Qupperneq 12

SKÓLAR
Á
SUÐUR-
NESJUM
tíma sem hann starfaði, og svo
þegar hann gafst upp, varð að fá
nýjan mann óvanann. Þrátt fyrir
þessar misfellur, var þó árangur-
inn af kennslunni furðu góðar.
Samt sem áður sátu börnin tals-
vert að baki þeirra barna er
numið höfðu að Þórustöðum, og
hinum öðrum betri skólum sýsl-
unnar. Kennsluáhöld eru góð við
Brunnastaðaskóiann og vel með
farin, borð og bekkir góðir,
sömuleiðis skólastofan. Þó vant-
ar þar nokkuð við skólana, ef vel
á að vera. Gangurinn meðfram
hliðinni er allt of mjór, fyrir því
hafa börnin ekkert skýli til í
vondum veðrum, eða bleytum.
Það er því nauðsynlegt að
byggja skúr við skólahúsið,
er geti orðið skýli, leiksvið
og leikfimisalur fyrir bðrnin.
Nú þegar víst er orðið að manna-
skipti verða við báða skóla hér-
aðsins, er skólanefndinni áríð-
andi að vera vönd að vali kenn-
ara er hún felur æskulýð sveitar-
innar til kennslu og fyrirmyndar.
Vegna veikinda þeirra er legið
hafa í landi í Brunnastaðaskólan-
um, þarf skólanefndin að gera
rækiiega sótthreinsun helst með
læknisráði, því hér er mikið í
húfi. Helst ætti svo húsið að
standa autt í sumar með sem
minnstum umgangi kring um
það, svo sól og loft gætu unnið
sitt verk til útrýmingar öllum
sóttkveikjum. Bréf þetta sendist
með skólaskýrslunni til stjórnar-
ráðsins."
Eins og fram kemur í bréfi þessu
þurfti að ráða nýjan kennara fyrir
næsta ár. Skólanefndin ákvað á
fundi sinum 18. apríl 1909 að ráða
Harald Sigurðsson real. stud. á Sjón-
arhóli sem kennara, með því skil-
yrði þó að hann útvegaði sér vott-
orð frá Jóni Þórarinssyni umsjónar-
manni fræðslumála um að hann
væri talinn fullgildur kennari.
Um kennsluna veturinn eftir segir
Janus Jónsson í bréfi sínu til
fræðslumálastjóra að kennslan hafi
farið fram á tveimur stöðum, Suður-
koti og Norðurkoti og hafi kennar-
inn Haraldur Sigurðsson kennt sinn
daginn á hvorum stað. Telur Janus
að um framför barnanna hafi orðið
minni en ætla mætti að hún hefði
orðið ef kennt hefði verið allan vet-
urinn á sama stað. Börnin höfðu yf-
irleitt ekki náð „venjulegum
þroska", skriffimi þeirra mjög ábóta-
vant og þau skammt á veg komin í
reikningi, þá var réttritunarkunn-
átta mjög ófullkomin. Janusi fannst
Haraldur kennari frekar daufur sem
hann segir trúlega stafa af því að
hann sé ekki heill heilsu.
í framhaldi af þessu kemur fram í
fundargerð skólanefndar 10. júlí
1910 að Jón Þórarinsson hafi skrifað
nefndinni bréf þar sem þess er kraf-
ist að Haraldi yrði sagt upp störfum
og skólinn auglýstur. Það var gert
og Árni Theodór Pétursson var ráð-
inn kennari. í ráðningarsamningi
hans kemur fram að kennslan skuli
standa í 6 mánuði og kennt skuli
annan hvern dag í hvorum skóla,
Suðurkoti og Norðurkoti 4 tíma á
dag.
Allt leit því út fyrir venjulegt
skólahald á Vatnsleysuströnd næsta
vetur. Því var þó ekki að heilsa, þar
sem innanheiðarmenn fóru fram á
það haustið 1910 að komið yrði á
barnafræðslu á komandi vetri á
Vatnsleysu. Ástæður fyrir beiðni
þessari voru m.a. þær að vegalengd
sú sem börnin þurftu að fara var
mjög löng og vegna fátæktar
tveggja bænda, sem áttu fimm börn
á skólaskyldualdri, en auk voru sjö
börn af sömu bæjum.Erfitt væri að
koma svo mörgum börnum fyrir svo
að þau gætu notið fulirar fræðslu í
aðalskólanum og ennfremur ókleift
fyrir bændurna tvo að komast fram
úr þeim kostnaði sem slík viðlega
myndi hafa í för með sér.
Vegna þessa og einnig vegna þess
að Bjarni Stefánsson, bóndi í Vatns-
leysu, lofaði að lána húsnæði til
kennslunnar samþykkti skólanefnd-
in að verða við beiðni þessari. Enn-
fremur ákvað hún að leggja niður
skólahald í Norðurkotsskólanum
sama haust. Norðurkotsskólinn var
síðan seldur Guðmundi Guðmunds-
syni í Landakoti í janúarmánuði
1911. Kristmann Runólfsson var ráð-
inn kennari við Vatnsleysuskólann
haustið 1910 og kenndi hann þar
þann vetur og þann næsta, 6 mán-
uði hvorn vetur. Skólahald var hefð-
bundið í Suðurkotsskólanum og
kenndi Árni Th. Pétursson þar 6
mánuði á ári, eins og fyrr segir.
Það sem að ekki leit út fyrir að
skólahald á Vatnsleysu yrði bundið
við örfá ár, var í janúar 1911 ákveðið
að ráðast í skólabyggingu þar. Það
var og gert sumarið eftir og hófst
kennsla það haust í nýju húsi.
Haustið 1912 er ingvar Gunnars-
son Skjaldarkoti ráðinn kennari við
Vatnsleysuskólann og kenndi hann
þar til vorsins 1914. Kennsla liggur
síðan þar niðri næstu ár og var á
tímabili (um 1920) hugleiddur sá
möguleiki að selja skólahúsið þar.
Frá þeim vetri fór því kennslan
aftur fram á einum stað, þ.e.a.s. í
Suðurkoti í Brunnastaðahverfi.
Þoð hefúr veríð skammt stórm högga ó milli I byggingarmálum skólans, þvi árið 1944 er lokið byggingu á nýju skólahúsi við
hliðþessagamla. Þótti það hús hiðglœsilegasta og var skólastarþð þar til húsa, þar til Stóru-Vogaskóli tók til starfa árið 1979.
12 FAXI